برای آشناشدن با عالم غیب چند کار باید انجام داد:
اول کسب معارف صحیح، این‌كه شنیده‌اید خواب عالِم از یك عمر عبادت جاهل نتیجه‌اش بیشتر است، به خاطر این است كه عالِم از طریق معارف صحیح جان خود را به سوی حقایق یقینی سیر می‌دهد. شما بیش از این‌كه مشغول عبادات و ذكر باشید در کسب معارف تلاش کنید تا بفهمید غیب چیست و چه خصوصیاتی دارد. كتاب‌های علماء بزرگ و تدبر در آیات قرآن و روایات ائمه معصومین(ع) عقل و دل را متوجه حقایق می‌کند، و عبادات و ذکر، وسیله‌ی اُنس با آن حقایق است. در روایات ما تأکید می‌شود، خداوند این‌قدر كه با عالم صحبت می‌كند با عابد صحبت نمی‌كند، حتی می‌فرمایند: خواب عالم بهتر از عبادت جاهل است. عالم واقعی هم کسی است که با حقایق عالم مرتبط است.
آری پس از کسب معارف، و این‌که متوجه شدیم چه حقایقی در عالم هستی، وجود دارد، موضوع دومی که به کمک ما می‌آید «اخلاق» است. بالاخره كبر و حسد و خودخواهی و امثال آن‌ها نمی‌گذارد قلب ما جلو برود و با غیب آشنا شود. برای پاک‌شدن از رذائل باید برنامه داشت، یک‌مرتبه و با یک تصمیم نمی‌شود از رذائل اخلاقی آزاد شد. باید کتاب‌های مهم اخلاقی را مطالعه کرد و از روایات مطرح شده در این امور استفاده نمود تا آرام‌آرام از ظلمات رذائل اخلاقی درآئیم و حجاب بین ما و عالم غیب برطرف شود، و مسلم است تا برنامه‌ی ائمه معصومین(ع) را که خودشان مجسمه‌‌ی فضائل‌اند، دنبال نکنیم، نتیجه نمی‌گیریم. اخلاقی كه عرض می‌کنم منظورم دستورات اخلاقی ائمه(ع) است در كتاب‌هایی مثل کتابی که امام خمینی«رضوان‌الله‌تعالی‌‌علیه» تنظیم کرده‌اند به نام «شرح حدیث جنود عقل و جهل» و یا كتابی كه آیت الله بهجت«حفظه‌الله» توصیه کرده‌اند و تحت عنوان «جهاد با نفس» ترجمه و چاپ شده است. ایشان می‌فرمایند: «هر روز سعی کنید یک حدیث از کتاب جهاد نفسِ وسائل‌الشیعه را مطالعه کنید و به آن عمل کنید، بعد از یک سال خواهید دید حتماً عوض شده‌اید، مانند دارویی که انسان مصرف کند و بعد از مدتی احساس بهبودی می‌کند». چون روایات با نور بصیرت امامان معصوم (ع) مطرح شده ولذا آن نور را به قلب شما منتقل می‌کند.
در کنار کسب معارف و اخلاق، آنچه باید رعایت شود «آداب» است، رعایت حلال و حرام الهی از یک طرف و رعایت دستورات عبادی مثل نماز و رکوع و سجود از طرف دیگر؛ روح را متوجه عالمی دیگر می‌کند و در نتیجه انسان اسیر دنیا و حوادث آن نمی‌شود. بر همین اساس تأکید می‌کنیم در کنار معارف حقه و اخلاق فاضله، رعایت حلال و حرام الهی موجب تعادل روح و اتصال آن به حقایق عالم هستی می‌گردد.
پس از طی مراحل سه‌گانه‌ی فوق؛ مرحله‌ی قلبی‌كردن معارف پیش می‌آید تا انسان إن‌شاءالله بتواند با حقایق غیبی مأنوس شود و جان او به عالم حقایق منتقل گردد. وقتی شما جهت وضوگرفتن به آب نگاه می‌كنید و آن را به صورت می‌زنید و می‌گویید «اَللَّهُمَ بَیِّضْ وَجْهِی»؛ پروردگارا روی مرا سفید کن. نظر به جنبه باطنی آب دارید برای سفیدکردن باطن خود از گناهان، پس معلوم است در این وضوگرفتن موضوعِ انتقال جان از عالم محسوس به عالم غیب مدّ نظر است و لذا اگر مراحل سه‌گانه درست طی شود و قلب نیز آماده گردد، وقتی جهت وضو به آب نگاه می‌کنید، به آب مطلق منتقل می‌شوید که سراسر نور است و عرش الهی بر آن قرار دارد و خداوند در رابطه با آن می‌فرماید: «وَ کانَ عَرشُهُ عَلَی الماء»؛(27) و عرش او بر آب قرار داشت. پس راه ارتباط با عالم غیب را باید برای جان خود برنامه‌ریزی كنید.