براى دعوت مردم به دین، و نیز تربیت و هدایت آنان در مسیر پاى بندى و تعهد نسبت به دستورات دینى و تكالیف الهى، «تبشیر» و «انذار» یكى از روش‌هاى كلى همه انبیا بوده است. از همین رو نیز هست كه انبیاى الهى
﴿ صفحه 156﴾
«مبشّر» و «منذر» نامیده شده اند: فَبَعَثَ اللّهُ النَّبِیِّینَ مُبَشِّرِینَ وَ مُنْذِرِینَ؛(102) پس خداوند پیامبران را نویدآور و بیم دهنده برانگیخت. «تبشیر» و «انذار» همان چیزى است كه در عرف جارى از آن به «تشویق» و «تنبیه» تعبیر مى‌كنیم.
براى تفكیك بیشتر بحث، در ادامه بهتر است هر یك از «تبشیر» و «انذار» در زمینه جبهه و جنگ، و آیات مربوط به آن‌ها را جداگانه مورد بحث قرار دهیم.