دومین موضعی که از خسف آن به عنوان یکی دیگر از رخداد های پیش از ظهور یاد شده است خسف مکانی به نام حرستا است حرستا به گفته حموی شهری بزرگ و آباد میان باغ های شام بوده و بیش از یک فرسخ با شام فاصله داشته است.(331)
در این باره امام باقر(ع) از امام علی (ع) چنین روایت می فرماید:
اذا اختلف الرمحان بالشام لم تنجل الا عن آیه من آیات الله. قیل: و ما هی یا امیر المومنین؟ قال: رجفه تکون بالشام یهلک فیها اکثر من مائه الف یجعلها الله رحمه للمومنین، و عذابا علی الکافرین، فاذا کان ذلک فانظروا الی اصحاب البراذین الشهب المحذوفه و الرایات الصفر تقبل من المغرب حتی تحل بالشام، و ذلک عند الجزع الاکبر و الموت الاحمر، فاذا کان ذلک فانظروا خسف قریه من دمشق یقال لها حرستا، فاذا کان ذلک خرج ابن آکله الاکباد من الوادی الیابس حتی یستوی علی منبر دمشق، فاذا کان ذلک فانتظروا خروج المهدی (عج).
هنگامی که دو نیزه در شام برخورد کنند از یکدیگر باز نگردند مگر آن که نشانه ای از نشانه های خداوند پدیدار گردد. عرض شد: آن نشانه چیست؟ فرمود: زلزله ای است که در شام رخ می دهد و در آن بیش از صد هزار تن به هلاکت می رسند. خداوند آن را رحمتی برای مومنان و عذابی برای کافران قرار می دهد. چون چنین شد پس به سواران مرکب های سفید و سیاه گوش و دم بریده بنگرید و نیز به پرچم های زرد که از مغرب روی می آورند تا به شام برسند و این به هنگام بزرگ ترین بی تابی و مرگ سرخ است. پس وقتی چنان شد به فرو ریختن قریه ای از دمشق که به آن حرستا می گویند بنگرید و در این هنگام پسر جگرخوار از دره خشک خروج کند تا بر منبر دمشق نشیند و چون چنین شود منتظر خروج مهدی (عج) باشید.
مرحوم نعمانی روایت یاد شده را به سند خود در کتاب الغیبه ذکر کرده است،(332) همچنان که شیخ طوسی آن را در کتاب خود سندی آورده که ذیل آن تقریبا همان سند نعمانی است.(333)
روایاتی در منابع اهل سنت نیز در این باره وجود دارد. از جمله ابن حماد از امام علی (ع) چنین روایت می کند:
اذا اختلف اصحاب الرایات السود بینهم کان السود بینهم کان خسف قریه بارم یقال لها حرستا و خروج الرایات الثلاث بالشام عنها؛(334)
چون صاحبان پرچم های سیاه با یکدیگر اختلافشان شد آبادی در ارم با آن حرستا گفته می شود در زمین فرو می رود و سه پرچم شامی از آن جا خروج می کند.
روایات دیگری نیز در این باره در منابع اهل سنت وجود دارد که از غیر اهل بیت (ع) روایت شده است، مانند این حدیث که از محمد بن حنیفه روایت شده:
یدخل اوائل اهل المغرب مسجد دمشق فبینا هم ینظرون فی اعاجیبه اذ رجفت الارض فانقعر غربی مسجدها و یخسف بقریه یقال لها حرستا ثم یخرج عند ذلک....(335)
اولین نفرات اهل مغرب وارد مسجد دمشق می شوند و در حالی که به عجایب آن نگاه می کنند زمین تکان می خورد و سمت غرب مسجد در زمین فرو می رود و آبادی که به آن حرستا گویند در زمین فرو می رود در این حال سفیانی خروج می کند....
یا این روایت که از خالد بن معدان نقل شده است:
لا یخرج المهدی حتی یخسف بقریه فی الغوطه تسمی حرستا؛(336)
مهدی خروج نمی کند تا این که آبادی در غوطه که به آن حرستا گویند در زمین فرو رود.
و البته پاره ای از روایات اهل سنت صرفا به پیش گویی از خسف حرستا سخن گفته اند و ارتباطی با جریان ظهور امام مهدی (عج) ندارند.(337)
صرف نظر از روااتی که در منابع اهل سنت گزارش شده از مجموع این روایات تنها یک روایت از منابع شیعه است که آن هم به دلیل ضعف سند قابل اطمینان نیست.