نکته دیگری که اهمیت بی بدیل اصول و معیار های کلی دین را در مقایسه با علایم ظهور نشان می دهد، این است که دست کم برخی از نشانه ها قابلیت تفسیر و تاویل نادرست، یا مشابه سازی دارند؛ چنان که معاویه کشته شدن عمار را این گونه توجیه کرد که چون علی او را به میدان آورد، پس قاتل عمار، علی است. یا چنان که در روایت آمده است، پس از ندای آسمانی که حادثه ای معجزه آسا و بسیار شگفت است، شیطان با مشابه سازی، صیحه ای خواهد زد و امر را بر بسیاری مشتبه خواهد کرد و جالب است که در روایت تصریح شده است کسانی که از فتنه ی شیطان نجات خواهند یافت که اصول و معیارها را بدانند. تعبیر روایت چنین است:
عن زراره بن اعین قال: سمعت ابا عبدالله(ع) یقول: ینادی مناد من السماء: ان فلانا هو الامیر، و ینادی مناد: ان علیا و شیعته هم القائزون. قلت: فمن یقاتل المهدی بعد هذا؟ فقال: ان الشیطان ینادی: ان فلانا و شیعته هم الفائزون ـ لرجل من بنی امیه ـ. قلت: فمن یعرف الصادق من الکاذب؟ قال: یعرفه الذین کانوا یروون حدیثنا، و یقولون: انه یکون قبل ان یکون، و یعلمون انهم هم المحقون الصادقون؛(9) زراره می گوید از امام صادق(ع) شنیدم که فرمود: ندا دهنده ای از آسمان ندا می دهد که «فلانی امیر است.» و ندا دهنده ای ندا می دهد که «همانا علی و شیعیان رستگارانند.» پرسیدم: با این حال، چه کسی با مهدی (عج) می جنگد؟ فرمود: شیطان ندا سر می دهد: «همانا فلانی ـ مردی از بنی امیه ـ و شیعیانش رستگارانند.» عرض کردم: چه کسی راست گو را از دروغ گو تشخیص می دهد؟ فرمود: کسانی که پیش از آن، احادیث ما را روایت می کردند و پیش از آن، احادیث ما را روایت می کردند و پیش از این که باشد می گفتند: خواهد بود و می دانستند، که همانا آنان بر حق و راست گویند.
چنانکه می بینیم بر اساس فرمایش امام صادق (ع) حتی تشخیص نشانه های ظهور با بازگشت به حقایقی هم چون معیار گرفتن اهل بیت(ع) و اعتقاد به حقانیت آنان که خود اصول و معیارهایی فراتر از نشانه های ظهورند قابل تشخیص خواهند بود.