ما دوباره به آن نكته قبل در این جا باید مجدداً تأكید كنیم، این كه در قیامت مى فرماید: «ایْنَ الرَّجَبِیُّون»؛ این یك نكته دقیقى است و خبر از یك حقیقت بزرگى مى دهد. مى دانید كه در قیامت داریم: «یَوْمَ یَدْعُ الدّاعِ» (قمر/ 6)؛ یعنى روزى كه دعوت كننده اى دعوت مى كند و مى خواند. كه این خواندن و دعوت كردن منطبق است بر بنیاد روح انسان ها، و یك خواندن اعتبارى نیست. یعنى همین طور كه جهنّم، جهنّمیان را مى خواند و جذب مى كند، بهشت هم بهشتیان را جذب مى كند. در همین راستا و با توجّه به چنین شرایطى «رجبیون» افرادى هستند با مقامى خاص، یعنى یك مقامى كه در بعضى انسان ها به جهت استفاده كردن از ماه رجب محقق مى شود و در عالَم قیامت، آن مقام ظاهر مى گردد، آن وقت این افراد در آن عالَم شاخص هستند، یعنى یك نوع بزرگى و آبرومندى براى آن ها در قیامت هست. به همین جهت مى خواهیم عرض كنیم «رجب» یك مقام تكوینى
است كه هركس مى تواند در درون خودش به نحوى آن را احیاء و كشف كند. اگر احیاء شد آن وقت مى بینید مقامى است كه اگر طبق روایت، یك روز از آن را روزه بگیرید، موجب «دفع جهنّم» است، روزه دوم آن موجب «ایجاد صراط» است. یعنى چه كه از صراط مى گذریم؟ یعنى جادّه اى به سوى بهشت برایمان كشیده مى شود. «صراط» جادّه به سوى بهشت است و لذا روزه دوم ماه رجب موجب پدید آمدن صراطى است كه آن صراط به سوى بهشت است. یعنى انسان با دومین روزه ماه رجب، قلب خود را به سوى بهشت جهت مى دهد، و دیگر قلب او در توجّه به عالم معناست و در این دنیا سرگردان نیست، او انسانِ جهت دار شده است. روزه سوم آن «ایجاد بهشت» است(4)، یعنى وصل به بهشت. این ماه داراى چنین مقامى
است كه خداوند إن شاءالله توفیقات بهره مندى از آن را برایمان مرحمت كند.
خلقى زبان به دعوى عشقش گشاده اند
اى من غلام آن كه دلش با زبان یكى است