«وَ جَعَلْتُ هذَا الشَّهْرَ حَبْلًا بَیْنی وَ بَیْنَ عِبادی» این ماه را چون یك ریسمان قرار دادم بین خود و بندگانم. پس ماه رجب به عنوان یك شرایط استثنایى است تا انسان از آن استفاده كند و بالا برود، مثل یك طناب كه یك سر آن در دست خدا است و یك سر آن را رها كرده تا ما بگیریم و بالا رویم، با اعمال و آداب مخصوص این ماه مى توان سرِطناب را براى بالا رفتن گرفت. عمده آن است كه متوجّه شویم این ماه یك رشته اى است بین ما و خدا، انسان عاقل به چنین طنابى محكم چنگ مى زند. چراكه گفت:
مراتاجان بود درتن، بكوشم
مگرازجام اویك جرعه نوشم
چون فرصت استثنایى است، پس:
گرت هوااست كه معشوق نگسلدپیوند
نگاه دارسررشته، تانگه دارد
«فَمَنِ اعْتَصَمَ بِه وَصَلَ الَیَّ» كسى كه به ریسمان ماه رجب چنگ بزند به من وصل مى شود. عرض كردیم چنگ زدن به آن هم مشخص است، یعنى آداب ماه رجب را قلباً و عملًا رعایت كند، چون درِ میكده وصل به حق را گشوده اند و آن هایى كه چنین گشودگى را احساس مى كنند، ندا سر مى دهند:
الْمِنَّة لِلّه كه درِ میكده باز است
وین سوخته را بر دَرِاو روى نیاز است
خُم هاهمه درجوش وخروش اند، زمستى
وآن مِى كه درآنجاست، حقیقت نه مجازاست
شرح شكن زلف خَم اندر خَم جانان
كوته نتوان كردكه این قصّه
درازاست بردوخته ام دیده چو باز ازهمه عالم
تا دیده من بر رُخ زیباى تو باز است
چون ماه رجب، ماهى است كه حجاب هم مرتفع مى شود و انسان در قلب خود احساس مى كند با خدا در ارتباط است و در نتیجه دیده از همه دنیا باز مى گیرد و به همه چیز پشت پا مى زند، موقع درددل كردن با محبوب واقعى برایش سر مى رسد، كه گفت:
رازى كه بَرِ خلق نهفتیم و نگفتیم
با دوست بگوییم كه او محرم راز است
در این حالت گویا همواره در حال راز و نیاز با حق است كه:
در كعبه كوى تو هر آن كس كه درآید
از قبله ابروى تو در عین نماز است
اى مجلسیان! سوزِ دل حافظ مسكین
از شمع بپرسید كه در سوز و گداز است
چون فرمود: هر كس به ریسمان من یعنى ماه رجب- چنگ بزند به من وصل خواهد شد و قصّه وصل، قصّه اى است پرسوز و گداز:
اى مجلسیان! سوز دل حافظ مسكین
از شمع بپرسید كه در سوز و گداز است