در همین جا یادتان بیاوریم كه در روایت هست: «در روز قیامت در موقف محشر، یعنى در آن تنهایى محض، ندا مى آید: «اینَ الرَّجَبِیون»؛ یعنى كجایند كسانى كه در ماه رجب، با خداى خود انس خاص گرفتند و نگذاشتند ماه رجب به راحتى از دستشان برود؟ پس معلوم است كه با اعمال ماه رجب براى انسان یك نوع شخصیت خاص پدید مى آید، یعنى رجبى شدن یك نوع وجود تكوینى و یك هویت خاص براى انسان به وجود مى آورد كه در عالم قیامت كه حقایق ظاهر مى شود، این شخصیت خاص آن ها ظاهر مى گردد. رجبى شدن، چیز ساده اعتبارى مثل اسم گذارى روى افراد نیست كه بدون رابطه با حقیقت افراد باشد.
در عظمت ماه رجب، رسول خدا (ص) مى فرمایند: ماه رجب؛ ماه عظیم خدا است كه هیچ ماهى از نظر حرمت و فضل در نزد خدا همطراز آن نیست. حتّى در زمان جاهلیت ماه رجب را محترم مى شمردند، و اسلام عظمت آن را مورد تأكید قرار داد. بعد فرمودند
: انَّ رَجَبَ شَهرُ «الله» و شعبانُ «شهری» و رمضانُ «شهر امَّتی»
، یعنى رجب ماه
خدا است و شعبان ماه من است و رمضان ماه امت من است.(2)