قال الصادق(ع): «اِذا دَخَلَ الْمُؤمِنُ قَبْرَهُ كانَتِ الصّلوةُ عَنْ یَمینِهِ، وَالزَّكوةُ عَن یُسارِهِ، وَالْبِرُّ مُطِلُّ علیه.
قالَ: فَیَتَنَحَّی الصّبرُ ناحیةً. فَاِذا دَخَلَ عَلَیهِ الْمَلَكانِ اللّذانِ یَلیان مُسائَلَتَهُ قالَ الصّبرُ لِلصّلوة و الزّكاةِ وَ الْبِرِّ: دوُنَكُم صاحِبَكُمْ فَاِنْ عَجَزْتُمْ عَنْه فَاَنَا دُونَهُ»(94)
چون مؤمن به قبر داخل شد، نماز او در جانب راست و زكات او در جانب چپ او قرار گرفته و كارهای خیر او بر او اشراف داشته است. حضرت در ادامه فرمود: پس صبر از او فاصله گرفته در جانبی قرار می‌گیرد. وقتی ملكینِ سؤال، بر او وارد شدند، صبر او به نماز و زكات و کار خیر او می‌گوید از صاحب خود محافظت كنید و اگر چنانچه شما عاجز شدید من او را حفظ می‌كنم.
به طوری كه ملاحظه می‌كنید همان طور كه نماز و زكات و صبر، انسان مؤمن را در دنیا حفظ می‌كنند، در برزخ نیز در مقابل ملكین به كمك او می‌آیند و تجسم می‌یابند و این به جهت آن است كه این اعمال در روح او تثبیت شده و جزء عقیده او گردیده است.
نکتة قابل توجه این‌که صبر در دینداری در عالم برزخ نقش خاصی دارد که عبارت باشد از نجات نهایی، یعنی اگر سایر عبادات ما آنچنان نورانی نبود که در برزخ کار را تمام کنند صِرف استمرار این عبادات و صبر بر آن‌ها نقش اساسی را بازی می‌کند و کار را به نفع انسان تمام می‌کند، پس اگر سعی بر متعالی‌کردن عبادات نداریم سعی بر استمرار بر آن‌ها باید داشت تا صبر به کمکمان بیاید.