سؤال: این نظریه كه شما معتقدید طبیعت ظرفیت برآوردن نیازهاى افراطی ما را ندارد، نظری نیست که همه آن را بپذیرند. در جواب شما می‌گویند: طبیعت استعدادهای بی‌نهایتی دارد که اگر ما آن استعدادها را به کار گیریم می‌توانیم صدها برابر آنچه از طبیعت بهره‌مند می‌شویم، از آن بهره بگیریم. به عنوان نمونه به دانه‌های تحریک‌شده توسط تشعشعات رادیواکتیویته اشاره می‌کنند که چند برابر دانه‌های معمولی محصول می‌دهد.
جواب: به عبارت دیگر شما می‌فرمائید اگر ما عوامل انرژی‌زا یا دوپینگ به طبیعت تزریق کنیم، با بهره یا انرژی بیشتری روبه‌رو می‌شویم. آری؛ ولی تجربه نشان داده است، آسیب‌های جانبی آن نوع بهره‌برداری‌ها چندین برابر بهره‌ای است که به ما می‌دهد. این یك مسئله ثابت شده است كه اگر منحنى مصرف سوخت از حد ظرفیت طبیعت بیشتر شد، جواب طبیعت منفى می‌شود. «شوماخِر» در كتاب «كوچك زیباست» مىگوید: «سوختی كه امروز در جهان در طى یك روز مصرف مىشود، طبیعت طى یك میلیون سال آن را ساخته است.»
دانشمندان معتقدند كه آنچه ما امروزه بر سر طبیعت مىآوریم آن را عقیم مىكند به طوری که پس از مدتى دیگر جوابگوى نیازهاى عادى ما نخواهد بود. اتفاقاً هنر ما باید این باشد که متوجه این قاعده‌ی مهم بشویم كه طبیعت در شرایط خود ظرافتهاى مخصوص به خود را دارد كه اگر با میل‌های انسانی و به روشى روحانى و کنترل‌شده با آن برخورد نكنیم، عکس‌العمل نشان می‌دهد و نمونه‌ی امروزی آن، مشکلات زیست‌محیطی است که فعلاً حیات بشریت را تهدید می‌کند. باید متوجه بود كه طبیعت، محل ظهور اسماء الهى در عالم شهادت است، و باید از طریق معرفت به اصول آن یعنى معرفت به اسماء الهى با آن برخورد كرد، اگر از این مسئله غفلت کنیم و بر اساس دستورات الهى با آن برخورد ننماییم، دیرى نمىپاید كه پژمرده مىشود و دیگر آثار حیات و طراوت از آن ظهور نمىكند. مثل استخرى مىشود كه ظاهراً آب زلال و صافى دارد ولى سمّى شده است و هیچ گیاه و جاندارى نمىتواند از آن استفاده كند و در آن تنفس نماید.
پهنه‌ی بی‌منتهایی که همه به دنبال‌آن هستیم، جنبه‌ی ملکوتی طبیعت است که با جنبه‌ی ملکوتی خود می‌توان با آن مرتبط شد و این اسن راه نجات که نگاه تمدن غربی، چنین ارتباطی را مختل کرده است.
«والسلام علیكم و رحمةالله و بركاته»