ملاحظه می‌فرمائید که در کنار شریعت الهی یک مدیریت آسمانی نیاز است که از هر خطایی مصون باشد. اگر امروز به مردم دنیا بگوئیم آیا بهتر است یک دانشمند با فکر و اندیشه‌ی خود جهان را مدیریت کند یا کسی که معصوم است و هیچ خطایی ندارد و از همه‌ی ابعادِ بشریت آگاه است و قواعد و سنن عالم را می‌شناسد؟ حتماً خواهند گفت آن دومی را می‌خواهیم ولی مشکلشان آن است که تصور می‌کنند چنین افرادی وجود ندارند چون به حکمت الهی و نظام اَحسن باور ندارند. ابتدا باید اعتقاد به حکمت الهی و نظام اَحسن در نظام آموزشی ما نهادینه شود تا نظرها به مدیریت «انسانِ کامل» معطوف گردد. بحث ما نیز بیشتر برای این است که جایگاه انسان کامل را که مدیریت جهان را خداوند به عهده‌ی او گذارده بشناسیم تا نقطه‌های امید جای خود را پیدا کنند و معلوم شود جهت اصلاح بشر به کدام سو باید نظر کرد. حضرت رضا(ع) فرمودند: امامت خلافت خدا و رسول خدا(ص) «وَ مَقَامُ أَمِیرِالْمُؤْمِنِینَ(ع) وَ خِلَافَةُ الْحَسَنِ وَ الْحُسَیْنِ(ع)» جریانی است که نمونه‌های آن را در تاریخ گذشته دیده‌اید. با شهادت امام حسین(ع) ائمه(ع) چهره‌ی دیگری از امامت را ظهور دادند و مایه‌های فرهنگی امت اسلام را که سخت توسط امویان آسیب دیده بود ترمیم کردند. تا آنجایی که در زمان حضرت صادق(ع) جهان اسلام به‌کلی تحت تأثیر مکتب امام صادق(ع) است و به جهت حضور فعّال امامت است که خلیفه‌ی عباسی امام کاظم(ع) را به زندان می‌افکند به امید آن که از نفوذ فرهنگی ائمه(ع) بکاهد که چون موفق به آن کار نشدند به امام رضا(ع) رجوع کردند تا به بهانه‌ی ولیعهدی آن حضرت به خود مشروعیت دهند که البته مدیریت خاص حضرت رضا(ع) مانع سوء استفاده از آن حضرت شد. حرکت و مدیریت خاص ائمه(ع) کار را به غیبت حضرت صاحب الامر(عج) کشاند و ما هم‌اکنون در زمان غیبت آن حضرت و با مدیریت خاصی که اقتضای غیبت امام است کار را جلو می‌بریم تا إن‌شاءالله زمینه‌ای فراهم شود و امام زمان(عج) در زمان غیبتِ خود مدیریتی إعمال فرمایند که جهانی‌شدن نهضت حضرت ذهن‌ها را به خود جلب کند و آمادگی‌ها به کمال خود برسد.
از خود سؤال کنید چرا از یک مرحله‌ای به بعد ائمه(ع) اصرار دارند وقت مدیریت سیاسی اجرائی آن‌ها فرا نرسیده است؟ با این که اصحاب ایشان اشکال می‌کردند چرا نمی‌آیید انقلاب کنید؟ باز امام می‌فرمودند وقتش نرسیده است. بعد مدیریت مرحله‌ی سوم فرا رسید و میدان مدیریت امام جواد(ع) تا امام عسکری(ع) به شدت با مشکل روبرو شد و منجر به غیبت امام عصر(عج) گشت، و این خود یک نوع مدیریت است تا در شرایط خود ظهور پیدا بکند.
حضرت امام رضا(ع) امامت را مقامی می‌دانند که مربوط به افراد خاصی است با خصوصیاتی که فرمودند و لذا در ادامه می‌فرمایند: «إِنَّ الْإِمَامَ زِمَامُ الدِّینِ وَ نِظَامُ الْمُسْلِمِینَ وَ صَلَاحُ الدُّنْیَا وَ عِزُّ الْمُؤْمِنِینَ» امام، زمام و عنان دین و عامل نظام مسلمین و صلاح دنیا و عزت مؤمنین است که جای بحث دارد.
خداوند به حقیقت انوار خاصی که از طریق ائمه(ع) به جهان بشری مرحمت می‌فرماید ما را از معرفت و اطاعت و تبعیت این خانواده محروم مگرداند.
«والسلام علیكم و رحمةالله و بركاته»