حرکات و سکنات اصحاب کربلا می‌فهماند که موضوعِ فاجعه‌ی کربلا در رابطه با یك نوع فكر پدید آمد، اگر آن فكر شناخته شد می‌توان در مراحل بعدی جامعه را از آن مصون داشت تا حرمت‌ها و قداست‌ها محفوظ بماند و حسینِ دیگری کشته نشود و کشتن امام حسین(ع) تقبیح گردد. وگرنه باز به صورت‌های دیگر مردم به فرهنگ اهل البیت(ع) پشت می‌‌کنند و ناخواسته با فكر آن‌ها دشمنی می‌نمایند. اگر متوجه نباشیم بینشی در میدان بود كه كار را تا آن‌جا کشید که مقدس‌ترین انسانِ روی زمین را به شهادت رساندند و احساس شرمساری هم نکردند، از واقعه‌ی كربلا استفاده‌ی لازم و عبرت کافی نگرفته‌ایم.
در زیارت عاشورا یزید را پنجمین متجاوز به حقوق اهل البیت(ع) قلمداد می‌كنید، زیرا متوجه‌اید یزید شروع كننده‌ی حادثه نیست. زیارت عاشورا که از امامی معصوم صادر شده، نظرها را به اصل آن تفكّری می‌كشاند كه با انسان‌های مقدسِ تاریخ مقابله كردند و یزید را به عنوان كارگزار آن فکر نام می‌برد.(6) زیارت عاشورا را یك انسان معصوم به ما ارائه داده و نه یك گروه تند سیاسی و یا جناح رادیكال و گروه اپوزوسیون، تا بگوییم یك عكس‌العمل سیاسی است، بلكه یك خط هدایت است تا با حادثه درست برخورد کنیم.
لازم است همین‌جا عرض كنم هرگز از زیارت عاشورا غافل نشوید. زیارت عاشورا ادب عزاداری صحیح و تحلیل درست از واقعه‌ی كربلا است. هر عزاداریِ معقولی كه می‌توانید، انجام دهید، ولی روشی را كه معصوم به شما آموخته است فراموش نكنید. زیارت عاشورا نمی‌گذارد كه تحلیل شما از كربلا منحرف گردد، هم‌چنان‌كه نمی‌گذارد فرهنگِ حیات‌بخش كربلا فراموش شود، زیرا بی‌ارتباط با فرهنگ كربلا، ما ملّتی پوسیده خواهیم شد، و بنابراین ارتباط صحیح با آن حادثه را در سخنان امامان معصوم(ع) باید دنبال کرد.