وقتی قرآن می‌فرماید: «...فَاِنْ اَرَادَا فِصالاً عَنْ تَرَاضٍ مِنْهُمَا وَ تَشَاوُرٍ فَلاَ جُنَاحَ عَلَیْهِمَا....»(138) اگر پدر و مادر بخواهند با رضایت و مشورتِ یکدیگر، فرزندشان را از شیر بازگیرند، گناهی مرتکب نشده‌اند. نشان می‌دهد که مشورت‌کردن زن و مرد با همدیگر مورد تأیید قرآن است و می‌فرماید: پس از این‌که مرد، زن خود را طرف مشورت قرار داد و هر دو به چنین نتیجه‌ای رسیدند كه فرزند خود را از شیر باز گیرند، در این حالت گناهی مرتکب نشده‌اند. پس اگر در فرمایش امام‌علی(ع) داریم که: «اِیّاکَ وَ مُشاوِرَةُ النِّساءَ اِلاّ مَن جُرِّبَت بِکمال عَقلٍ»(139) بر حذر باش از مشاورة با زنان، مگر آن‌هایی كه کمال عقل آنان آزمایش شده باشد. روشن می‌شود اولاً: توصیه‌ی مطلق به ترک مشورت با زنان نیست. ثانیاً: نساء در این روایت مثل بسیاری از روایات به معنی زنانی است که بیشتر جنبه‌ی شهوانی زندگی را محور قرار داده‌اند و حضرت ما را از مشورت با چنین زنانی بر حذر می‌دارند.
امروز جامعة غربی در اثر میدان‌داری میلِ این‌گونه زنان، در حال سقوط کامل است. آیا در این سقوط زن و مرد فرق می‌کند یا همه سقوط خواهند کرد؟ پس توصیة امام برای نجات جامعه است.