الف: وقتی امام علی(ع) می‌فرمایند: «اِعجابُ المَرءِ بِنَفْسِهِ دَلیلٌ عَلی ضَعْفِ عَقْلِه»(136) خودبینی شخص، نشانه ضعف عقل اوست. و یا وقتی می‌فرمایند: «لا عَقلَ مَعَ شَهوة»(137) وقتی شهوت در میان است، عقل در صحنه نیست. پس می‌فهمیم آنجا که در روایت مسئله نقص عقل زنان را مطرح می‌کند، وقتی است که زنان به خود و مسائل شهوانی بیشتر نظر دارند و چون گاهی در جوامع خاص و یا زمان‌های خاص، فضای جامعه را زنان با جنبه‌های شهوانی خود متأثر می کنند و کمتر به مسائل فکری و عقلی می‌پردازند، روایات به چنین شرایطی نظر دارد، نه این‌که سرشت زنان، از عقلِ لازم جهت کمال انسانی، کمتر از مردان برخوردار باشد، و تعبیر به نقص عقل برای زنان به منظور بی‌فرهنگی‌های متداول زمانه است که در اکثر زنانِ در جوامع عادی دیده می‌شود.
ب: زنان در بُعد عاطفی از مردان نیرومند‌ترند، كه این توانایی جهت تربیت فرزندان و سالم‌سازی محیط، امری ضروری است و مسلّم این نوع حالات عاطفی با عقل‌گرایی خشک حسابگرانه همطراز نمی‌باشد و زنان با موضوعات زندگی صرفاً با روش عقلِ حسابگرانه برخورد نمی‌کنند و از این‌رو درک برخی مسائل عقلی برای مردان آسان‌تر است واین به تفاوت‌های طبیعی آنان بر می‌گردد و نه یک ضد ارزش برای زنان به حساب آید.