سؤال: منظور رسول خدا (ص) چیست که می‌فرمایند: «مَنْ تَزَوَّجَ فَقَدْ أَحْرَزَ نِصْفَ دِینِهِ، فَلْیَتَّقِ اللَّهَ فِی النِّصْفِ الْبَاقِی»(80) هرکس ازدواج كند نصف دین خود را به‌دست آورده، پس باید كه از خدا بترسد از نصف دیگر دینش.
جواب: بدین معنی است که با ازدواج «اُترُك نَفسَك»: خودت را نفی‌كن تا خدا را جای آن بیابی. چون شما برای تجلی نور الهی بیش از این نمی‌توانید كاری بكنید که خودتان را عقب بکشید تا خدا همه‌جا حاضر شود. این‌كه می‌گویند: «نیمی از راه دینداری را رفته‌است»، به همین دلیل است كه وقتی شما نفی خود كردید، نصف دیگر كه حضور نور پروردگار است به لطف خدا واقع می‌شود. از این روایت می‌شود فهمید كه ازدواج یك كار بزرگی در زندگی محسوب می‌شود. پیامبرِ توحید(ص) به همین جهت می‌فرمایند كه انسانِ مسلمان با ازدواج، نصف ایمانش كامل خواهد شد. مثل این‌که با آزادشدن از رذائل نفسانی و نظافت از رذائل اخلاقی، زمینة تحقق نصف ایمان به‌وجود می‌آید، و نصف دیگر که تجلی انوار الهی است پس از پاک‌شدن از رذائل اخلاقی، در قلب انسان تجلی می‌کند. لذا در روایت داریم: «اَلطُّهْر نِصْفُ الْاِیمَان»؛(81) نظافت یعنی پاک‌شدن از رذائل اخلاقی، نصف ایمان است.
وقتی با ازدواج روحیة خودخواهی ما فرو نشست و روحیة ایثار در بسترِ خاصِ آن به صحنه آمد، یکی از چهره‌های زیبای ایثار را قلب تجربه می‌کند و این موجب تمرین برای تحقق نحوه‌های دیگر ایثار در بسترهای دیگر زندگی خواهد شد، چون وقتی انسان مزة ایثار و نفی خودخواهی را در جایی چشید، دوست دارد در جاهای دیگر نیز آن را تجربه کند. لذا اگر دین را دو قسمت فرض کنیم نیمی از آن به دست ما است و نیمی دیگرصرفا به لطف خدا محقق می شود. نیمه‌ای که به دست ما است ترک منیت و خودخواهی است که با ازدواج محقق می‌شود، نیمه‌ی دیگرش که تجلی انوار الهی است با تقوا و رعایت دستورات شرع پدیدار می‌گردد.