جمله حضرت را در خطبه مسجد مدینه نگاهکنید؛ میفرمایند:
«ای همة مردم! بدانید؛ یک عدّهای که تا دیروز زیر سایة رفاه مینشستند و علی(ع) میرفت سرِ اژدهای فتنه را میترکاند، امروز میداندار جامعه شدهاند!»
یعنی این خیلی خطرناک است كه چنین افرادی حاكمیت جامعه را به عهده بگیرند. مقام معظم رهبری«حفظهاللهتعالی» در سالگرد غدیر فرمودند:
«غدیر، یعنی حاکمیت نیروهای ارزشی». فرق غدیر با سقیفه این است كه یك جریان به حاكمیت نیروهای ارزشی حسّاس است و لذا بر فرهنگ غدیر تأكید دارد و یك جریان چیزهای دیگری غیر از حاكمیت ارزشها برایش مهم است. «غدیر» یعنی حاكمیت كسی که فدایی اسلام است و «سقیفه» یعنی حاكمیت سیاسیون اقتصادمحور، آنهم نه اقتصادی كه به نفع مردم باشد، بلكه رفاه و اقتصادی كه به نفع طبقة خاص تمام شود. سقیفه یعنی حاكمیت ویژهخواران اقتصادی و قدرتطلبان سیاسی، البته با حفظ شخصیت دینی و نه حفظ ارزشهای دینی، سقیفه یعنی حاكمیتی که میتواند بیشتر فتحکند و بیشتر پول درآورد. آنها درست فهمیده بودند كه اگر امیرالمؤمنینعلی(ع) سرِ کار میآمد، ویژهخواران اینچنین ثروتمند نمیشدند. چون حضرت میخواست مو را از ماست بکشد.
حضرت فاطمه(س) ادامه میدهند: « شما کجا و فتنهخواباندن کجا؟!». حاكمانِ بیرونآمده از سقیفه در مقابل اعتراض نخبگان كه میپرسیدند چرا علی را حذف كردید، میگفتند: اگر علی بر سركار بیاید فتنه میشود ما فتنه را میخوابانیم و زمینه را برای او آماده میكنیم، فاطمه(س) میفرماید: «اِبْتِداراً زَعَمْتُمْ خَوْفَ الْفِتْنَةِ»؛ برای عمل خود بهانه آوردید كه از فتنه میترسیدیم، به عبارت امروزیاش در واقع میگفتند اگر امیرالمؤمنین(ع) سرِ کار بیاید اگر این جوانان حزباللّهی و بسیجی و روحانیون سر کار بیایند، روشنفکرها زیر بار نمیروند و فتنه میشود. حالا برای اینکه فتنه را بخوابانیم، یک فرد دنیاپسند و روشنفكرپسند سرِ کار بیاید که همه او را بپذیرند. آنوقت آیا میدانید نتیجهاش چه شد؟ آنچنان فتنهای شد كه در اثر آن حسین(ع) کشته شد. بهقول شاعر: «خیمهگاه کربلا را آتش از اینجا زدند» این حرف درستی است!(63) چون سقیفه یک فکر است که روحهای دارای معنویت برنمیتابد، حالا آن معنویت چه علی باشد، چه حسین باشد، چه فاطمه(ع).
عجیب است كه ما با اینهمه سرمایة تاریخی از تاریخ عبرت نگیریم و دوباره فریب این شعارها را بخوریم. اگر فاطمی هستید، بدانید این کشور فقط با انسانهای مذهبی و مسئولیتپذیر و متعهّد، نجات پیدا میکند؛ هر چه مسئول متدیّنتر باشد، بیشتر احساس مسئولیت میكند و بیشتر نگران مردم و جامعه است و لذا كار خود را سرسری نمیگیرد و بیش از آنكه به خودش فكر كند، به سرنوشت مردم فكر میكند، اگر فرد بر روی مسائل معنوی و ارزشی حسّاس نباشد، نه تنها یك روز خانة فاطمه(س) را آتشمیزند و آنهمه جسارت میكند، بلكه جبههای را میگشاید كه فردای آن روز حسین(ع) هم كشته میشود؛ همین فكر و روحیه بود كه حسین(ع) را شهید كرد. جامعهای که معنویت برایش مهم نیست ولی توسعه برایش مهم است، اقتصاد برایش مهم است ولی قلب ایمانی برایش مهم نیست، این جامعه حتماً به فاطمه(س) پشتکردهاست و او را و طرز تفكّر او را مزاحم خود میداند و اینجاست كه باز عرض میكنیم حركات فاطمه(س) پر است از رمز و راز و كسی كه درست مسئله را دنبال كند، به رازهای پیدا و ناپیدا میرسد، حضرت زهرا(س) میفرمایند: شما كه میگویید برای دفع فتنه، علی را حذف كردید «اَلا؛ فِیالْفِتْنَةِ سَقَطُوا وَ اِنَّ جَهَنَّمَ لَمُحیطَةٌ بِالْكافِرین»؛ بدانید كه خودتان با این كارتان در فتنه سقوط كردید، و جهنّم بر كافران محیط است [و آنها نمیدانند]. حضرت با این جملات خیلی چیزها را برای همیشة بشریت روشن نمودند، فرمودند: فتنه را مطرح میكنید تا حاكمیت ارزشها را از بین ببرید در حالیكه خودتان آن فتنهای هستید كه مانع حاكمیت ارزشها است و اگر هم عدّهای شعار ضدّ ارزش میدهند به پشتگرمی شماست و عجیبتر اینكه حضرت، كار خلیفه را یك نحوه كفر قلمداد نمودند.