در قرآن كریم بیش از همه قصهی یهود و توجه دادن به انحرافاتشان ذكر شده است، به این معنی که برای مسلمانان خطر فرو افتادن در آن انحرافات بسیار زیاد است، شاید بتوان گفت بیش از هفتاد درصد سورهی بقره یهودشناسی است. پیامبر(ص) نیز میفرمایند: «سَیَكُونُ فِی أُمَّتِی كُلُّ مَا كَانَ فِی بَنِی إِسْرَائِیلَ حَذْوَ النَّعْلِ بِالنَّعْلِ وَ الْقُذَّةِ بِالْقُذَّةِ حَتَّى لَوْ أَنَّ أَحَدَهُمْ دَخَلَ جُحْرَ ضَبٍّ لَدَخَلْتُمُوه»؛(10) به زودی در امت من واقع میشود آنچه در بنیاسرائیل واقع شد حتی اگر یکی از آنها به سوراخ سوسماری خزیده باشد، شما نیز چنین خواهید كرد. و لذا توجه به اخلاقیات یهود، در واقع توجه به خطری است كه ما را تهدید میكند، در نتیجه نیاز است كه به امثال آیهی مورد بحث بیشتر پرداخته شود.
تجربه كردهاید كسانیكه در طول زندگی خود از مرگ نمیترسیدند و نسبت به آن هراسی به دل راه نمیدادند و اساساً مرگ برایشان زندگی بود، بسیار خوب زندگی كردند. یعنی اگر كسی مرگ را خوب بفهمد، آن را ادامهی زیباتری از زندگی میداند. این که پیامبران و ائمه(ع) بسیار خوب زندگی كردند، چون مرگ را دشمن زندگی خود نمیدانستند بلکه آن را مسیر لقاء الهی میدیدند. رسول خدا(ص) در همین رابطه میفرماید: «مَنْ أَحَبَّ لِقَاءَ اللَّهِ أَحَبَّ اللَّهُ لِقَاءَهُ وَ مَنْ كَرِهَ لِقَاءَ اللَّهِ كَرِهَ اللَّهُ لِقَاءَهُ»؛(11) هركه دیدار خدا را دوست دارد خدا دیدار وى را دوست دارد و هركه دیدار خدا را ناخوش دارد خدا نیز دیدار وى را ناخوش دارد.