تقوا، كلید خوشبختى دنیوى و اُخروى است . بشریت گمراه كه از انواع سختیها و رنجهاى شـخـصـى و اجـتـمـاعـى مـى نالد، چوب بى تقوایى و غفلت و بى توجهى و غرق شدن در مـنـجـلابـى كـه شـهواتش براى او فراهم كرده است ، مى خورد. جوامعى كه عقب افتاده اند، حـالشان معلوم است . جوامع پیشرفته ى عالم هم ، اگرچه از بعضى جهات خوشبختیهایى دارنـد كـه همان هم ناشى از هوشیارى و بیدارى در بعضى از امور زندگى است ، اما دچار خلا ها و كمبودهاى مرگبارى هستند كه نویسندگان و گویندگان و هنرمندان آنها، امروز با صد زبان آن را بیان مى كنند.(122)