از آن طرف هم ، همین طور است . آن لحظه اى كه ما به خواهش نفسمان گوش مى دهیم و عملى كه انسان را از خداى متعال دور مى كند ـ العیاذ بالله ـ انجام مى دهیم ، در آن لحظه ، پا را از آن جاده به این جاده اى كه ما را به طرف پایین مى برد، گذاشته ایم . در آن لحظه اى كـه مـا تـصـمـیـم مى گیریم برخلاف اهواى نفسانى خود حركت كنیم و با این خودخواهى و غـرور و تـبـعـیـت از شـیـطـان نـفـس مـخـالفـت كـنـیـم ـ كـه امـام بـزرگـوار مـا، دائمـا در طـول این ده سال و اندى ، ما را از آن برحذر مى داشتند و در همه ى قضایا، به همه ى ما و بـه هـمه ى ملت ایران ، از جمله به ما مسؤولان مى گفتند: مواظب باشید، اسیر آن نشوید ـ همان لحظه ، از این مسافت قریب كه ((انّ راحل الیك قریب المسافة ))، پا را در آن جـاده گـذاشـتـه ایـم و بـه سـمـت بـالا مـى رویـم و ایـن ، در مـاه رمضان امكان پذیر است . كـنـتـرل اهـواى نـفـسـانـى ، در مـاه رمـضـان آسـانـتـر از هـمـیـشـه اسـت . پـس ، امسال نوروز ما، حقیقتا مى تواند نوروز باشد. نه فقط نوروز در طبیعت ؛ بلكه نوروز در ذات و وجود و حركت خود ما. امروز، این بسیار مهم است .(74)