یـك نـكـتـه را در زندگى عملىِ خودمان عرض مى كنم كه شاید ان شاءاللّه براى خود من و بـراى هـمـه ى شما برادران و خواهران ، وسیله اى براى تحرك بهتر و بیشتر باشد. آن نـكته این است كه براى نزدیكى به خدا، اصلِ قضیه ، ترك گناهان است . انجام مستحبات و نـوافـل و تـوسـلات و دعـا و بـقـیـه ى امـور، فـرع اسـت . اصـل قـضـیـه ، ایـن اسـت كه انسان از صدور گناه و خلاف از خود، مانع بشود. این ، همان تـقـوا را مـى طـلبـد. تـقـوا و پرهیزكارى ، مهمترین یا بگوییم اوّلیترین مظهرى است كه وجود انسان باید داشته باشد. همین است كه مانع از گناه انسان مى شود.(12)