مهم این است كه ما روزه بگیریم، نه این‌كه فقط گرسنگی بكشیم، روزه یك نحوه صعود روحانی برای انسان است از دریچة بندگی خداوند، ولی گرسنگی یك عمل بدنی است مثل ورزش كه یك عمل بدنی است. شما در روزه به یك صعود روحانی نظر دارید منتها از طریق گرسنگی بدن. ولی گاهی ما به‌جای این‌كه در مغرب افطار كنیم، در مغرب روزه خود را خراب می‌كنیم. فرق است بین افطار كردنِ روزه و خراب‌كردن آن. افطار كردن؛ یعنی روزه را شكستن. ولی خراب و باطل‌كردن روزه ، یعنی غذاهایی را كه در روز نخورده‌ای در فرصتی كه داری، جبران كنی، و در واقع آن مقاومت و كنترل روحانی را كه در طی روز در خودت تقویت كردی از دست بدهی.