ابتدا باید ملاحظه كرد كه اصولاً مشروعیت رهبرى به چیست؟ آیا مشروعیت رهبرى از بالا است و نوعى انتصاب است؟ یعنى همان‌گونه كه خداى متعال پیغمبر اكرم(صلى الله علیه وآله) را نصب فرمود و ایشان نیز از سوى خدا ائمه اثنى عشر(علیهم السلام) را تعیین فرمود و حضرات ائمه(علیهم السلام) هم در زمانى كه مى‌توانستند حُكّامى را براى شهرها منصوب مى‌كردند، در زمان غیبت نیز فقها به صورت عام نصب شده‌اند و یا اینكه مشروعیت از پایین است و نوعى انتخاب در كار است؟