وظیفه‌ی بزرگ کسانی که می‌خواهند عظمت انسان را بنمایانند آن است که اولاً: ظرفیت‌های زمان خود را بفهمند، ثانیاً: بفهمند به خطرانداختن خود در این زمان با نفی هرگونه اَنانیّت و هر شهرت و عنوانی ممکن است، همان عنوان‌هایی که در زیر سایه‌ی گروه و کانون و حزب برای خود شکل داده‌اند. در این صورت است که آینده آن‌طور که خداوند اراده کرده، در منظر جان ما ظهور خواهد کرد و دیگر گرفتار فروبستگی عالم غیب و معنا در مقابل خود نیستیم.