هنوز آن نوع بزرگی که اسلام از خود نشان دهد رخ نداده تا ما علت وقایع آینده‌ی تاریخ به سوی اهداف مقدس باشیم و این بدان جهت است که هنوز ما خود را آن‌طور که باید در راستای تحقق متعالی نظام اسلامی، به خطر نینداخته‌ایم، آن‌طور که حضرت روح اللّه(ره) در آخرین پیام خود به آن اشاره کردند و فرمودند: «ما هنوز در قدم‌هاى اول مبارزه جهانى خود علیه غرب و شرقیم. مگر بیش از این است كه ما ظاهراً از جهانخواران شكست مىخوریم و نابود مىشویم؟ مگر بیش از این است كه ما را در دنیا به خشونت و تحجر معرفى مىكنند؟ مگر بیش از این است كه با نفوذ ایادى قاتل و منحرف خود در محافل و منازل، عزت اسلام و مسلمین را پایكوب مىكنند؟ مگر بیش از این است كه فرزندان عزیز اسلام ناب محمدى در سراسر جهان بر چوبههاى دار مىروند؟ مگر بیش از این است كه زنان و فرزندان خردسال حزب اللّه در جهان به اسارت گرفته مىشوند؟ بگذار دنیاى پست مادیت با ما چنین كند ولى ما به وظیفه اسلامى خود عمل كنیم».(132) در این پیام راهی را به ما نشان دادند که برای ورود در آینده‌ی بزرگی که در مقابل تشیع است، باید آمادگی از دست‌دادن همه‌چیز را، حتی آبروی خود را در شبکه‌های اجتماعی نظام استکباری، داشته باشیم. دوراندیشی اقتضا می‌کند ما برای رسیدن به اهداف خود خطری از جانب این نوع تهدیدات احساس نکنیم. آری کسی که حقیقت را حمل می‌کند هیچ‌گاه اعتنایی به آن‌هایی که چشمان خود را به نگاه‌کردن به باطل عادت داده‌اند نمی‌نماید.