بسم الله الرّحمن الرّحیم
بحث در رابطه با فرمایش رسول خدا(ص) بود که حضرت در جواب سؤال امیرالمؤمنین(ع)، جایگاه و مقام انسان کامل در عالم را تبیین فرمودند و از آنجایی که سؤالکننده انسان بزرگی است رسول خدا(ص) اسرار زیادی را برای آن حضرت میگشایند تا آنجایی که سخن را به سفر معراجی خود کشاندند و فرمودند در آن سفر به جایی رسیدم که جناب جبرائیل(ع) دیگر نتوانست صعود را ادامه دهد و به رسول خدا(ص) عرض کرد اگر من از این مرز جلوتر بیایم «احْتَرَقَتْ أَجْنِحَتِی بِتَعَدِّی حُدُودِ رَبِّی جَلَّ جَلالُهُ» بالهایم به جهت تجاوز از آن حدّی که پروردگار برایم معین فرموده، آتش میگیرد. که عرض شد در این نگاه نکات عمیق عرفانی مطرح است و به همین جهت این نوع معارف را در کتابهای عرفا بیشتر ملاحظه میکنید. در واقع با طرح این موضوع مسلمانان را دعوت میکنند که به راه و رسم سیر به عالم غیب بیندیشند و متوجه باشند با اینکه ملائکه از جنس نورند چگونه بالهای آنها که مجلای اسماء الهی است، آتش میگیرد و در سیر صعود به سوی حق و غلبهی شدیت توحید، کثرت اسمائی به وحدت حقّانی تغییر میکند.
حقیقتاً شما در جمال حضرت جبرائیل(ع) بال میبینید اما از جنس نور و با محتوای معنوی. همینطور که اگر خودتان را در خواب با بال سبزی احساس کردید، مُعَبّر که آن خواب را تعبیر میکند میگوید گشایشی - مثل تولد فرزند صالحِ عالِم- برای شما پیش میآید. حقیقتاً در آن حال شما بال میبینید اما آن بال و آن صورت، باطنی دارد که از جهت زندگی زمینی یک معنی میدهد و از جهت سیر معنوی معنی دیگری دارد. رسول خدا(ص) در جمال بالهای جبرائیل(ع) به حقایق اسماء الهی منتقل میشوند، آن بالها برای رسول خدا(ص) صورت عالَمی است فوق عالَم خیالِ منفصل. معبِّر با نظر به صورتی که شما در خواب میبینید، متوجه میشود آن صورت در عالم مادون چه حکمی دارد ولی انبیاء و اولیا و اصفیا با نظر به صورتی که در خیال آنها تجلی میکند متوجه میشوند آن صورت در عالم مافوق، چه حکمی دارد و از چه مقامی نازل شده و چه حکایتی در عالم مافوق جاری است که این صورت بر اساس آن جلوه کرده است.