بسم الله الرّحمن الرّحیم
بحث در رابطه با مقام نبی اکرم و اهل البیت(ع) بود. امیرالمؤمنین(ع) از حضرت رسول اکرم(ص) سؤال کردند: مقام شما بالاتر است یا مقام ملائکه؟ رسول خدا(ص) با توجه به آمادگی مخاطبی چون علی(ع) فرصت را غنیمت شمردند و بابی از معارف عالیه‌ی غیبی را باز کردند. ما نیز به امید آن‌که باب طرح آن معارف باز شود سخنان رسول خدا(ص) را به میان آوردیم وگرنه فرصت زیادی نیاز هست تا به تک تک فرازهای این روایت بپردازیم. واقعاً معارف عالیه‌ی پیامبر و ائمه(ع) به گونه ای است که اگر هزار سال فرصتِ طرح آن‌ها هم فراهم شود باز مطلب به انتها نمی رسد. حوصله‌ی مردم نسبت به این موضوعات کم شده و اگر روحانیون ما بخواهند این نوع موضوعات را طرح کنند مردم دل نمی‌دهند در حالی که آرام‌آرام باید مردم متوجه شوند بالأخره امامان ما این معارف را برای شیعیان طرح کردند و امام رضا(ع) به قصد تعالی شیعیانشان این روایت را به نقل از امیرالمؤمنین(ع) از قول رسول خدا(ص) طرح می‌کنند. یقین بدانید طرح این موضوعات در دنیای مدرن که ظلماتِ بی‌ارتباطی با عالم غیب همه را آزار می‌دهد، بسیار نجات‌بخش است و بشر می‌فهمد مشکل‌اش در کجا است. امروزه مردم دنیا آنچنان از حرف‌های سطحی و پوچ خسته شده اند که اگر بدانند چنین معارفی در شیعه مطرح است به دنبال کسب آن حاضرند هر زحمتی را به جان بخرند. همین‌طور که در مورد مهدویت وقتی می‌فهمند ما معتقد به وجود انسان زنده‌ای هستیم که ولیّ خدا است، ذهن‌های خود را متوجه شنیدن حرف‌های تشیع می‌کنند، چون متوجه‌اند با چنین عقیده‌ای است که می‌توان به مکتبی دست یافت که به آینده نظر دارد، مکتبی که امامش حیّ و حاضر است و در افق آینده‌ی جهان نقش‌آفرینی اساسی خواهد کرد. با توجه به چنین اندوخته‌ای است که پرفسور کربن به ایران می‌آید. جالب است که همه‌ی کارهای خود را رها می‌کند و سراغ یک عالم بزرگ شیعه یعنی علامه طباطبائی«رحمة‌الله‌علیه» می‌رود. با این‌که پروفسور کربن یک شخصیت جهانی است ولی می‌فهمد علامه طباطبائی«رحمة‌الله‌علیه» از چه فرهنگ و سنتی سخن می‌گوید.
به دلیل معارف بلندی که در متون دینی ما هست، باید افقی را که ائمه(ع) در مقابل شیعیانشان باز کرده‌اند با حوصله دنبال کرد. ما در این‌جا فقط طرح موضوع می‌کنیم چون معتقدیم این کار مقدمه می‌شود تا خودِ موضوع دنبال شود و در نتیجه با دریایی از معارف عالیِ الهی روبه‌رو شویم.