در آخرین فراز این زیارت، زیباترین و مهم‌ترین چیزی كه یك انسان مؤمن در دنیا می‌تواند بخواهد، مورد تقاضا قرار می‌گیرد كه تقاضاكننده با روبه‌روشدن با آن مطلوب بزرگ، به اوج ایمان به خدا نایل می‌شود و به رؤیت سنّت فوق‌العاده‌ای مفتخر می‌گردد، كه عبارت است از رؤیت آنچه آل‌محمّد(ع) به دنبال آن بودند، یعنی ظهور تمام سنّت‌های الهی در تمام روابط انسانی. یا به تعبیر دیگر، در این فراز اوّلاً؛ تقاضای تحقق تمدن اسلامی به معنی واقعی را داری، ثانیاً؛ می‌خواهی این قاعدة مهمّ الهی را با چشم خود ببینی كه دشمنان اهل‌البیت، یعنی كافران واقعی، چگونه با چیزی روبه‌رو می‌شوند كه با تمام تلاش می‌خواستند با آن روبه‌رو نشوند. خداوند در مورد فرعون و هامان و لشگریانش می‌فرماید: « وَنُرِی فِرْعَوْنَ وَهَامَانَ وَجُنُودَهُمَا مِنْهُم مَّا كَانُوا یَحْذَرُونَ»(39) یعنی؛ و نمایاندیم بر فرعون و هامان و لشگریانش آنچه را كه از آن فرار می‌كردند. فرعونیان این‌همه اطفال را كشتند تا موسی (ع)به دنیا نیاید و حاكمیت آن‌ها را نابود نكند، ولی خداوند درست آن‌ها را با چیزی روبه‌رو كرد كه از آن فرار می‌كردند و این سنّت خداست و چه زیبا سنّتی!
حالا تقاضا می‌كنی: نه در محدوده كار حضرت موسی(ع)، بلكه به وسعت حاكمیت جهانی حضرت‌مهدی(ع) چشم ما را به چنین سنّت زیبایی روشن بفرما، تا با چشم خود ببینیم این‌همه تلاش كردند تا حاكمیت امام معصوم(ع) در صحنة تاریخ ظاهر نشود، حالا دشمنانشان درست با چیزی روبه‌رو می‌شوند كه از آن فرار می‌كردند.
ثالثاً؛ تقاضای تحقق تمدن اسلامی، تقاضای ساده‌ای نیست كه فكر كنیم شاهد و نمونه‌ای در گذشته تاریخ می‌توانیم برای آن در نظر بگیریم. در بحث «شیعه و تمدن‌زایی»(40) تلاش شده است حتی‌الامكان تصور ضعیفی از فضای آن تمدن ترسیم شود. در نظر بگیرید میدان‌دار نظام آموزشی و سیاسی و اقتصادی جامعه امامی باشد كه واسطة فیض بین ارض و سماء است، در آن شرایط حالتِ حضوری و قلبی، سراسر زندگی را فرا می‌گیرد، وَلایت و محبت و وِلایت و حاكمیت، متّحداً در یك نفر محقق می‌شود، و لذا ظاهر و باطن انسان در اطاعت انسانی قرار می‌گیرد كه متذكر جان و فطرت و اصل اصیل انسان‌ها است و وِلایت و حاكمیت او انعكاس حكم محبوب حقیقی، یعنی خداست. در چنین شرایطی باطن انسان از طریق سینه مولای معصوم به نور هدایت حضرت ربّ منوّر می‌گردد و حقیقتِ سنّتِ «اللّهُ وَلِیُّ الَّذِینَ آمَنُواْ یُخْرِجُهُم مِّنَ الظُّلُمَاتِ إِلَی النُّوُرِ»؛(41) صورت اجتماعی به خود می‌گیرد، همه چیز در آن تمدن، انعكاس عالم ملكوت است و ظهور نِیِسْتانی است كه انسان را از آن‌جا بریده‌اند و هزار و چهارصد سال است نگذاشته‌اند آن تمدنی كه شرایط اُنس با عالم قدس است، ظهور یابد. حالا در فراز آخر چنین چیزی را تقاضا می‌كنی و می‌گویی: «وَ أَرِنِی فِی آلِ مُحَمَّدٍ عَلَیْهِمُ السَّلامُ مَا یَأْمُلُونَ» به من نشان بده آنچه را آل‌محمد در پی تحقق آن بودند، بعونك و رحمتك یا الرّحم الرّاحمین.
چنانچه ملاحظه فرمودید؛ سلام بر حضرت حجت(عج)در هر كدام از زیارات، با كوهی از معارف و سلوك همراه است و باید با تأمل به آن‌ها پرداخت، اجازه دهید با طرح مقدمة زیارت آن حضرت در روز جمعه نظر شما را به آن جلب، و اصل آن‌را به فرصت دیگر موكول می‌كنیم.