﴿السَّلامُ عَلَیْكَ حِینَ تَحْمَدُ وَ تَسْتَغْفِرُ﴾
سلام بر تو هنگامی كه حمد می‌كنی و استغفار می‌نمایی!
آیا كسی كه درّ گرانبهایی را بیابد، می‌تواند جهت دل را به جای دیگر بیندازد؟ آیا گرانقدرتر از خدا با آن همه صفاتِ جمال و جلال می‌توان داشت؟ حال وصف زیبایی‌های خدا و سیر از اسمی از اسماء الهی به اسمی دیگر، كه همان «حمد الهی» است، موجب اُنس قلب با حق است. و «استغفار»، طلب تكمیل فیض است تا این رؤیت به بهترین نحو انجام شود(23)و همواره انوار حق بر قلب انسانِ در حال حمد، یكی پس از دیگری تجلّی نماید، حقیقت تامّ و تمام حمد و استغفار، امام عصر(ع) است، هركس می‌خواهد از آنچنان حمد و استغفاری محروم نگردد، راه و رسمش توجّه به آن حضرت است و سلام بر آن حضرت با نظر به حمد و استغفار او، موجب جلب توجّه ایشان بر اساس همان حالت می‌شود. گفت:
گرچه راهی است پر از بیم زما تا بر دوست
رفتن آسان بود ار واقف منزل باشی
و كسی واقف منزل است كه امام عصر(ع) را كه منزل حقیقی این حالات و معارف است، یافته باشد و آن اجمال حمد و استغفار را كه خود می‌شناسد به نحو كامل و بالفعل در وجود مقدس آن حضرت بنگرد و به آن مقام سلام دهد و امید جوابی مناسب آن سلام داشته باشد، جوابی كه چون شنید سراسر وجودش را حمد و استغفار حضرت رب‌العالمین پركند.