﴿السَّلامُ عَلَیْكَ یَا وَعْدَ اللَّهِ الَّذِی ضَمِنَهُ﴾
سلام بر تو ای وعده خدایی كه خداوند آن وعده را تضمین كرده!
وعده خدا آن است كه در نهایت، حق باید در تمام ابعادِ زندگی زمینی ظهور كند و ظهور كامل حق در حالتی ممكن است كه امامی معصوم بدون هیچ مانعی بتواند حكم خود را در جهان جاری نماید. این مسئله، مسئله اساسی و عقیده دقیقی است كه در مبحث «فرج، حتمیترین حادثه در انتهای تاریخ» و «آخرالزمان، شرایط ظهور باطنیترین بُعد هستی» و بحث «آخرالزمان و جایگاه انقلاب اسلامی در نظام اَحسن» به آن پرداخته شده است و شما در این سلام و با این مضمون میخواهید آن عقیده را فعّال و بانشاط نگه دارید و با سلام به حضرت از این منظر، متوجه حضور نهایی آن حضرت باشید و خود را در پهنه همه تاریخ وارد كنید، آن هم در كنار امام زمان(ع) كه چنین حضوری، بركات فوقالعادهای را درپی خواهد داشت كه در بحث «بركات انتظار» به آن پرداخته شده است. نگاه كن در افق تاریخ و وجود حتمی او را بنگر و بگو: «السَّلامُ عَلَیْكَ یَا وَعْدَ اللَّهِ الَّذِی ضَمِنَهُ» و سپس بگو:
﴿السَّلامُ عَلَیْكَ أَیُّهَا الْعَلَمُ الْمَنْصُوبُ وَ الْعِلْمُ الْمَصْبُوبُ وَ الْغَوْثُ وَ الرَّحْمَةُ الْوَاسِعَةُ وَعْدا غَیْرَ مَكْذُوبٍ﴾
سلام بر تو ای نشانه نصبشده و ای علم و دانش فراوان سرازیر شده، و ای فریادرس و رحمت واسعة الهی، و ای وعدة غیر دروغ!
«عَلَمْ»؛ یعنی نشانهای كه نمیگذارد شخص گمراه شود. در جنگها هم اینطور بود كه عَلَم را به دست علمدار جنگ میدادند تا معلوم شود محور لشگر كجاست و سربازان حول محور عَلَم موقعیت خود را تنظیم میكردند.
خطاب به امام میگویی: تو یك عَلَم نصب شده توسط خداوند هستی و در آن راستا ملاك انحراف و عدم انحراف میباشی. در این فراز از دعا متوجهای كه خداوند در هرزمان در فهم دین و نشاندادن راه دینداری، انسان را تنها نمیگذارد و هرگز نمیشود عالَم بیحجّت باشد،(17) حجّتی كه نمایش خواست و عدم خواست خدا است، و در این فراز در محضر آن حضرت این عقیده را متذكر میشوی كه آن حجّت و عَلَمِ منصوب، تویی، «وَ الْعِلْمُ الْمَصْبُوبُ» و نیز تو عِلْمِ سرریز و فراوان و بدون خلل و نقص هستی!
یعنی تمام چشمههای علم از تو سرازیر میشود، زیرا وقتی انسانی ارتباط كامل با خدای علیمِ مطلق داشت، آن هم نه خدایی كه در فكرِ زمانزدهی گرفتار گذشته و آیندهی انسانهای معمولی مطرح است، بلكه خدایی كه حیّ و حاضر است. او پرتو علم خود را بر قلب بنده مخلَصاش میافشاند، چنین انسانی همه آن علمی را كه ممكن است یك انسان دارا شود داراست و ما از طریق اُنس قلبی با او، همو كه به عنوان واسطة فیض، حیّ و حاضر است، از آن علم همهجانبه او بهرهمند میشویم، علمی كه سراسر شور و شعف و اتصال و شهود به همراه دارد.
حال در ادامة همین فراز، نظر به صفات دیگر حضرت میاندازی و میگویی: «وَ الْغَوْثُ وَ الرَّحْمَةُ الْوَاسِعَةُ وَعْداً غَیْرَ مَكْذُوبٍ» سلام بر تو كه فریادرس و رحمت واسعه و وعدهای هستی كه هرگز دروغ نمیشود!
هركس بداند باید در زندگی زمینی مسیر زندگی را در شرایط دقیق بندگی خدا بگذراند، میفهمد این مسیر دقیق بدون یاوری بزرگ ممكن نیست و خداوند هم انسان را از چنین یاوری محروم نكرده است و لذا متوجه میشوی آن یاور و فریادرس در این بیابان زندگی، انسان كامل و بندة محض خداوند است و به همین جهت هم او تجلی رحمت واسعة خداوند است و خداوند هرگز ما را بدون مدد او رها نكرده است، چه در جایجای زندگی و چه در نهایت كار عالَم، او «وَعْداً غَیْرَ مَكْذُوبٍ»؛ است، وعدهای كه خداوند به بشریت داد كه اگر یك روز از عمر زمین مانده باشد، او خواهد آمد. در همین رابطه حضرت عبدالعظیم حسنی میگوید: بر سرورم حضرت جوادالائمه(ع) وارد شدم، تصمیم داشتم از او بپرسم كه آیا «قائم» شما همان مهدی است یا غیر او؟ - چون یكجا بحث قائمبودن كسی است كه در این خاندان باید قیام كند، و یكجا بحث مهدی این امّت است كه باید نهایت فرهنگ اهلالبیت را بنمایاند- میگوید: قبل از آنكه شروع به سخن كنم، خود حضرت جواد(ع) آغاز به سخن كرده، فرمودند: ای اباالقاسم! قائم ما همان مهدی است كه باید در عصر غیبت منتظرش بود و در عصر ظهور اطاعتش كرد و سومین فرزند من است. و سپس ادامه دادند: «وَ الَّذی بَعَثَ محمداً(ص) بالنُّبُوَّةِ وَ خَصَّنَا بِالْإِمامَة اِنَّهُ لَوْ لَم یَبْقِ مِنَ الدُّنْیا اِلاّ یَوْمٍ واحِدٍ، لَطَوَّلَ اللهُ ذلِكَ الْیَوْمِ حَتّی یَخْرُجَ فَیَمْلَأُ الْاَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلاً كَما مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْماً وَ اِنَّ الله تبارك و تعالی یُصلِحُ اَمْرَهُ فِی لَیْلَةٍ كَما اَصْلَحَ اَمْرَ كَلیمِه مُوسی(ع) لِیَقْتَبِسَ لِاَهْلِه ناراً فَرَجَع وَ هُوَ رَسُولٌ نَبِیُّ. ثُمَّ قالَ(ع) «اَفْضَلُ اَعْمَالِ شیعَتِنَا اِنْتِظارُ الْفَرَجِ»(18) یعنی؛ قسم به خدایی كه محّمد(ص) را به پیامبری برگزید و امامت را به ما اختصاص داد، اگر از عمر دنیا بیش از یك روز هم باقی نمانده باشد، خداوند آن روز را آنقدر طولانی میگرداند تا قائم ما خروج كند و همانطور كه زمین از جور و ظلم پر شد، از قسط و عدل پر شود، خدای سبحان كار او را یك شبه اصلاح میكند و اوضاع را به نفع او برمیگرداند، چنانكه كار موسی(ع) را یك شبه اصلاح كرد، او برای گرفتن پارهای آتش برای خانوادهاش رفت، ولی هنگام بازگشت به شرافت رسالت و افتخار نبوت نایل شده بود، آنگاه فرمود: بهترین اعمال شیعیان ما انتظار فرج و انتظار گشایش امور به دست آن حضرت است.
این است معنی «وَعْداً غَیْرَ مَكْذُوبٍ» یعنی؛ وعدهای كه حتمی است و بلوغ هستی در گرو وجود مقدس آن حضرت است، به نور فریادرسی و رحمت واسعه و وعدة غیر مكذوببودن آن حضرت بنگر و سلام كن تا إنشاءالله جواب سلامی متناسب با همان مقام بشنوی.