﴿السَّلامُ عَلَیْكَ یَا مِیثَاقَ اللَّهِ الَّذِی أَخَذَهُ وَ وَكَّدَهُ﴾
سلام بر تو، ای میثاق و پیمان خدا، آن میثاقی كه خداوند از جان و فطرت بندگان گرفت و آن را محكم نمود.
حتماً می‌دانید خداوند با جان همه انسان‌ها میثاقی بسته است كه او را پرستش كنند و از شیطان دوری نمایند. خطاب به انسان‌ها می‌فرماید:«أَلَمْ أَعْهَدْ إِلَیْكُمْ یَا بَنِی آدَمَ أَن لَّا تَعْبُدُوا الشَّیْطَانَ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُّبِینٌ، وَأَنِ اعْبُدُونِی هَذَا صِرَاطٌ مُّسْتَقِیمٌ»(15) یعنی؛ ای فرزند آدم مگر عهد نكردی شیطان را عبادت نكنی و مرا عبادت كنی چرا كه عبادت من راه مستقیم است؟ حالا در این فراز می‌گویی: سلام بر تو ای امام زمانی كه تعیُّن عهد بندگی صِرف انسان‌ها با خدا هستی. همچنان در این رابطه خداوند می‌فرماید: «وَإِذْ أَخَذَ رَبُّكَ مِن بَنِی آدَمَ مِن ظُهُورِهِمْ ذُرِّیَّتَهُمْ وَأَشْهَدَهُمْ عَلَی أَنفُسِهِمْ أَلَسْتَ بِرَبِّكُمْ قَالُواْ بَلَی شَهِدْنَا أَن تَقُولُواْ یَوْمَ الْقِیَامَةِ إِنَّا كُنَّا عَنْ هَذَا غَافِلِینَ»(16) یعنی؛ به یاد آر آن هنگامی كه پروردگار تو از فرزندان آدم میثاق گرفت كه آیا من پروردگار شما نیستم، گفتند: آری! می‌بینیم كه پروردگار مایی، تا روز قیامت نگویند ما از این مسئله غافل بودیم. حال در سلام خود به امام زمان (عج)اظهار می‌داری كه تو همان پیمانی هستی كه اقرار به ربوبیت خدا است و در واقع وجود مقدس تو، تذكر همان پیمان و یادآوری آن است، تا خلق راه خود را گُم نكند، این است كه گفته می‌شود امام را هر جانی می‌شناسد، چون آن حضرت در واقع حضور بالفعل فطرت هر انسان است و هركس به اندازه‌ای كه بتواند به امام زمانش نزدیك شود، به خود راستین خود نزدیك شده است.
وجود منوّر حضرت؛ یادآور عهد هر انسانی است با خدا، و لذا امام(ع) هرگز كسی را به خودش دعوت نمی‌كند، چون خودی ندارد. خودِ او، خودِ واقعی ما است، و خودِ واقعی ما، عهد بندگی است با خدا، همان خودی كه ربوبیت حق را با جان خود دیده و تصدیق نموده است. حال وقتی انسان متوجه ربوبیت حق شود، متوجه عبودیت خود نیز شده است. چون ربّ؛ عبد می‌طلبد، و او به واقع ربّ است، پس ما هم به واقع عبدیم و دیگر هیچ، و وجود منوّر امام زمان(ع) متذكر حفظ این معادله است كه در افق جان ما عبودیت ما و ربوبیت حق فراموش نشود.
سلام بر چنین مقامی می‌كنیم، مقام مستقر در عبودیت خود و توجه به ربوبیت حق، تا او إن‌شاء‌الله بفرماید: «عَلَیْكَ السَّلام!» یعنی پرتویی از آن عهد حقیقی بر جان ما تجلی نماید.