انسان تنها در مقابل خدا مسئول است، و تنها اوست كه حق دارد از انسان
( صفحه 293)
سؤال كند، زیرا همه هستى تنها از اوست. او مسئولیت هاى انسان را مشخص مىكند؛ مسئولیت در مقابل پدر و مادر، همسایه، همسر، مردم، حیوانات و... . این مسئولیت ها در حقیقت مسئولیت انسان در مقابل خداست و باید در مورد این ها در مقابل خدا جوابگو بود. این دنیا محل امتحان و آزمایش انسان است و روز قیامت زمانى است كه از انسان در مورد آنچه در اختیار او قرار داده شده است سؤال مىشود. پس باید همه همت خود را در جهت اداى این وظایف به كار گرفت و از خدا طلب یارى نمود تا ضرورت هاى زندگى نیز موجب دل مشغولى ما نشوند و ما را از یاد خدا و از مسئولیت هایى كه برعهده ماست غافل نسازند.
«وَاسْتَفْرِغْ ایّامى فیما خَلَقْتَنى لَهُ»
خدایا! به من توفیق بده تا همه نیروى خود را در تمام ایام زندگیم، صرف آن چیزى بكنم كه من را براى آن خلق كرده اى.
براى اهتمام به مسئولیت ها لازم است دل مشغولى هاى انسان محدود شوند و حتى انجام امور ضرورى نیز انسان را از مسئولیت هایى كه برعهده اوست غافل نسازند. با اهتمام به مسئولیت ها، انسان به هدف آفرینش نزدیك مىشود.