تربیت
Tarbiat.Org

جایگاه رزق انسان در هستی
اصغر طاهرزاده

نتیجة هلاكت‌بار فخر

قَالَ رسول‌الله(ص): «مَنْ طَلَبَ الدُّنْیَا حَلَالًا مُكَاثِراً مُفَاخِراً مُرَائِیاً لَقِیَ اللَّهَ یَوْمَ یَلْقَاهُ وَ هُوَ عَلَیْهِ غَضْبَانُ».(107)
رسول خدا (ص) می‌فرمایند: هركس دنیا را از راه حلال ولی زیادخواهانه و جهت فخر و چشم و هم‌چشمی طلب كند، خداوند را ملاقات می‌كند در حالی كه خداوند بر او غضبناك است.
اگر همین یك تذكر در مورد زیاده‌خواهی دنیا و رزق نبود، جا داشت كه انسان بصیر سخت در طلب دنیا احتیاط به خرج دهد. ملاحظه بفرمایید كه وجود مقدس رسول‌خدا(ص) چگونه علت ملاقات بندة خدا را در حالی كه خداوند نسبت به او غضبناك است، طلب دنیا از طریق حلال ولی برای فخر فروشی می‌داند. مگر غضبناكی خدا از انسان غضب همسایه و یا كاسب سرِ محل از انسان است كه انسان بتواند جدای از آن‌ها با خود به‌سر برد؟ و مگر این غضب در چند روز دنیا است كه انسان بگوید؛ بسیار خوب، بالاخره می‌گذرد؟ عزیز من! می‌فرماید: اگر كسی از طریق حلال – ونه از طریق حرام- امكانات دنیایی به‌دست آورد ولی نه صرفاً برای رفع حوائج زندگی، بلكه جنبه‌ای از زیاده‌خواهی و فخر و چشم و هم‌چشمی در آن باشد، خدا را ملاقات می‌كند در حالی‌كه بر او غضبناك است. پناه به خداوند از چنین سرنوشتی.