نكته دوم: این است كه ارزش داراى دو قسم ذاتى و غیرى است ارزش ذاتى داشتن یك شىء، به این معناست كه علاقه انسان به چیزى یا شخصى ـ از آن جهت كه آن شىء یا شخص موجود است و ذاتاً آن را دوست دارد ـ تعلق مى‌گیرد، نه از آن جهت كه مى‌تواند به عنوان وسیله‌اى براى رسیدن به هدف به او كمك كند. در مقابل، كالایى ارزش غیرى دارد كه تنها به عنوان وسیله‌اى براى رسیدن به هدف به حساب آید؛ مثلا پول و مال در واقع ارزش غیرى دارند؛ یعنى اینكه ذاتاً مطلوب نیستند، بلكه مطلوبیت آنها از جهت كمك كردن به انسان در جهت رسیدن او به هدف است، بگذریم از اینكه گروهى انسان صورت، به شكل جنون‌آمیزى آن را
( صفحه 142 )
هدف قرار مى‌دهند و براى رسیدن به آن از هیچ جنایتى كوتاهى نمى‌كنند، اما پول و مال همانند بلیتى مى‌ماند كه براى رفتن به مسافرت تهیه مى‌كنید، بلیت صرفاً وسیله‌اى براى سوارشدن بر ماشین و ماشین هم وسیله‌اى براى رسیدن به مقصد است. ارزش پول، بلیط، ماشین و ... ارزشى غیرى و مقدّمى است.