پس از آن که مبانی فلسفی روزهداری معلوم شد و متوجه شدیم وقتی نفس ناطقه تا حدّی از بدن و امور کثیرهی دنیا منصرف شد میتواند به خود آید و با جنبهی وحدانی خود به حقیقت وحدانی عالم نظر کند، پس از آن اگر به روایات صادر شده از معصومین(ع) نظر کنیم تذکر خوبی جهت نورانیتر شدن روزه خواهد بود. به همین جهت پیشنهاد میکنم:
اولاً: روایات مربوط به روزه را در ماه رمضان مطالعه كنید، بر روی كتابهای اخلاقی مثل «معراجالسعاده»، «جامعالسعادات»، «مصباحالشریعه»، و كلاً روی كتابهایی كه روایات روزه را مطرح کردهاند نظركنید، صیقلِ خوبی برای قلب خواهد شد. دیدن روایاتمربوط به روزه، دل را زنده نگه میدارد و به مقاصد عالیهای سوق میدهد. روزهداری واقعی، دل را به جاهایی میبرد كه در ابتدا فكر نمیكردید میشود آدم به این جاها برسد. باید همین تذكرها را داشت، باید تذكرها را حفظ كرد. قلب با ذكر زنده میماند، آن هم با ذكر قلبی.
ثانیاً: به قرآن توجه کنید و با تدبّر در آن و با صوتی حزین آن را قرائت نمائید و با این كار به دل تفهیم کنید، كه ای دل! متوجه باش خدا دارد با تو حرف میزند، دوباره بخوانید و به دل تنبّه دهید، كه ای دل با كلام خدا بیدار شو.
ثالثاً: نماز را که از عوامل بیداری دل است با حضور قلب اقامه کنید. با اقامهی نماز، خود را در محضر خدا وارد كنید و آمادهی تجلی اسماء و صفات الهی به سوی قلب خود باشید. با «بسماللهالرّحمنالرّحیم» گفتن، با «الحمدللهربالعالمین» گفتن، با «سبحان ربی العظیم و بحمده» گفتن، به اسماء الهی نظر بکنید و عملاً خدا را با این صفات به سوی قلب خود دعوت نمایید تا نور «الله» و «رحمان» و «رحیم» و «مقامسبحانی حق»، قلب شما را بگیرد.
رابعاً: علاوه بر روایات مربوط به روزه، از عوامل بیداری دل، خواندن روایات اخلاقی و سلوکی است، مثل روایات كتاب «ایمان و كفر» اصولكافی و کتاب تحف العقول و امثال آن .
خامساً: از عوامل زنده نگه داشتن دل، اذکاری مثل «لاالهالاّالله» و صلوات و استغفار است. عزیزان این نكات را برای به فعلیت رساندن روزه فراموش نفرمایند.
خداوند به لطف و كرمش ما را به روزهای كه مورد رضایتش است، نایل بگرداند.
«والسلام علیكم و رحمةالله و بركاته»