می‌فرمایند: «وَ مَنْ وَصَلَ فیهِ رَحِمَهُ، وَصَلَهُ اللهُ بِرَحْمَتِه یَوْمَ یَلْقاهُ وَ مَنْ قَطَعَ فیهِ رَحِمَهُ، قَطَعَ اللهُ عَنْهُ رَحْمَتَـهُ یَوْمَ یَلْقاهُ» هركس در این ماه به رَحِم و آشنایان خود وصل شود، خداوند او را در روزی كه ملاقاتش می‌كند، به رحمت خودش متصل می‌گرداند و هركس در این ماه با ارحامش قطع رابطه كند، خداوند رحمت خود را در قیامت از او قطع می‌كند.
با توجه به این‌كه این دستور را دوباره تكرار می‌كنند معلوم است رمزی در آن است و كمال خاصی در این كار در ماه رمضان نهفته است. به طوری كه حضرت می‌فرمایند: ارتباط با ارحام در این ماه موجب ظهور رحمت حضرت پروردگار در ابدیت انسان می‌شود، معلوم است كه یك عنایت خاصی به صله‌ی رَحِم در این ماه دارند و این كار كمالات خاصی را در پی دارد. ما وقتی جایگاه پربركت صله‌ی رحم را می‌فهمیم كه آثار شوم قطع رحم را متوجه باشیم، طبق دستور الهی ما حتی با محارم گناهكار خود باید طوری برخورد كنیم كه منجر به قطع رحم نشود. شما در نظر بگیرید؛ وقتی فرزند یکی از خلفا به امام می‌گوید: پدرم به امیرالمؤمنین علی(ع) توهین كرده است، حكمش چیست ؟ حضرت می‌فرمایند: حكمش قتل است. می‌گوید: اجازه می‌دهید او را به قتل برسانم؟ می‌فرمایند: تو، نه! چون عمرت كوتاه می‌شود. اتفاقاً پدرش را كشت و بعد از یك‌سال هم خودش كشته شد. ملاحظه کنید امام معصوم می‌فرمایند: حكم این ملعون قتل است، با این همه وقتی پسرش حكم خدا را اجراكرد و ثواب آن را برد از آثار وضعی مقابله با رَحِمِ خود در امان نماند. پیامبر خدا(ص) می‌خواهند ما از محرومیتی که با قطع رَحِم پیش می‌آید، نجات پیدا كنیم. همان‌طور که اگر كسی در این ماه صله رَحِم بكند، خداوند روز قیامت با او از سر رحمت برخورد می‌كند، قطع رَحِم موجب محرومیت از رحمت حضرت حق می‌شود، آن‌هم در قیامت و در آن شرایط ابدی گویا قطع رحم، رحمت حضرت حق را تا ابد از انسان قطع می‌كند.