«وَ دُعاؤُكُـمْ فیـهِ مُسْتَجابٌ» و دعایتان در این ماه، مستجاب است. حال كه چنین است، دعاهایتان را عالی كنید تا نتایج عالی نصیب خود نمایید و به همین جهت پیامبرخدا(ص) در ادامه می‌فرمایند: «فَاسْئَلُوااللـهَ رَبَّكُـمْ بِنِیّـاتٍ صادِقَـةٍ وَ قُلُـوبٍ طاهِـرَةٍ» پروردگار خود را با نیّت‌های صادق و قلب‌های پاك بخوانید. نیّت صادق نیّتی است كه فقط به خدا اعتماد کند و قلب پاك، قلبی است که میل به گناه در آن نباشد. فقط خدا را بخواهید و هرگز به میل‌های آلوده میدان ندهید و با این دوسرمایه، از خدا بخواهید كه، «اَنْ یُوَفِّقَكُمُ اللهُ لِصِیامِهِ وَ تِلاوَةِ كِتابِه» شما را در روزه‌داری و تلاوت کتابش موفق گرداند تا در انجام روزه، روزه را با تمام ابعادش انجام دهید و در خواندن قرآن، یعنی؛ خواندن كتابِ یاد خدا، بهترین عبرت‌ها و هدایت‌ها را نصیب خود گردانید. معلوم است توفیق در انجام روزه و تلاوت کتاب خداوند بسیار مهم است كه باید با نیّتی صادق و قلبی پاک از خدا تقاضا کنیم.
باید به درگاه الهی التماس كنیم و از او بخواهیم آن‌طور روزه بگیریم که مفتخر به نتایج آن شویم و طبع حیوانی ما به طبع الهی ما تبدیل شود. سالکی در جواب مریدانش که از کثرت روزه‌داری او گله‌مند بودند گفته بود: اگر یك بار بتوانید روزه بگیرید، دیگر نمی‌توانید دست بردارید. اگر آن حالِ خوش روزه‌داری برای آدم پیش آمد كه توانست وارد صفات و حالات ملائكه شود، دیگر نمی‌تواند از روزه‌داری دست بردارد. قُوْتِ ملائكه در ذات خود، ذكر است، روزه‌دار نیز چنین حالتی پیدا می‌کند. حالِ ملائكه حالی است که خود را تماماً در محضر حق احساس می‌کنند، انسان در چنین حالتی از بودنش كیف می‌كند، برعکسِ مواقعی که بودنتان برایتان آزاردهنده است، زمین و زمان برایتان تنگ شده، از خودتان خجالت می‌کشید، سعی می‌کنید خودتان را در کارهای بیهوده پنهان کنید. وقتی خود را در محضر حق در حالت «بقاء» احساس کردید آنچنان وسعت می‌یابید که هیچ آرزویی جز باقی ماندن بر این حالت ندارید. انسانی که گرفتار عالم ماده و بُعد مادیِ خود شده به جهت فطرت الهی که دارد، ادامه‌ی آن زندگی را نمی‌خواهد، سعی می‌کند به کمک مدركی، پولی، شغلی، پُزی، از آنچه هست فرار کند، در واقع با این چیزها می‌خواهد خودش را، در زیر این عنوان‌ها پنهان كند، ولی انسانی که فرشته‌گونه شد بودنش برایش عین صفاست، بدون این‌كه بین او و حق چیزی واسطه باشد خود را در آغوش پروردگارش احساس می‌کند، چنین انسانی مجبور نیست به کارهای بیهوده پناه ببرد.
كتاب خدا را خواندن به این معنا است که بتوانیم در نامه‌ی پروردگار که به سوی بندگانش فرستاده، تدبّر کنیم، در همین رابطه به ما دستور داده‌اند وقتی كتاب خدا را می‌خوانید حالتان این‌گونه باشد كه احساس کنید خدا دارد با شما حرف می‌زند. قلب در ابتدای امر نمی‌تواند به‌راحتی وارد چنین حالتی بشود، ولی در ماه رمضان از همه جهات زمینه‌ی ورود به چنین حالتی فراهم است. معلوم است که از طریق الفاظ مقدس كتابِ خدا با حضرت حق مرتبط شدن آسان نیست ولی با پشت کار فتح باب می‌شود، اگر چنین حالتی محقَّقْ نمی‌شد رسول خدا(ص) این‌طور نمی‌فرمودند که از خدا توفیق تلاوت کتابش را بخواهید و رهنمودهای آن را دنبال کنید. قرآن محل ظهور فضل و كرم خداوند به بندگانش است پس اگر توفیق تلاوت آن را پیدا کردیم با انوار فضل و کرم او روبرو می‌شویم تا در صعود روحانی خود شکست نخوریم.
حضرت(ص) در ادامه می‌فرمایند: «فَاِنَّ الشَّقِیَّ مَنْ حُرِمَ غُفْرانُ‌اللهِ فی هذَاالشَّهْرِالعظیم» بدبخت كسی است كه در این ماه از غفران الهی محروم بشود. به این صورت كه تلاش نکند برای ارتباط با حق، با نفی رذائل اخلاقی، خود را آماده لقاءکند و هنوز فكر دنیا بر روح و روان او غلبه داشته باشد. می‌فرمایند: كسی كه در ماه رمضان نتواند آن سِیری را كه خداوند برای بشریت قرار داده است تا به پروردگارش برسد، پیدا کند، بدبخت‌ترین آدم‌ها است زیرا در این ماه:
درهای گُلْسِتان ز برایت گشوده‌اند
در خارزار، چون روی ای برهنه پای؟
شرایط به قدری آماده است که کافی است انسان قدمی جلو بگذارد، وارد گلستان معنویت می‌شود. گفت:
ای دل به سوی یار گذاری نمی‌کنی؟
اسباب جمع داری و کاری نمی‌کنی؟