وقتی انسان به برزخ برود آنچنان از زمان و مكان آزاد میشود كه دیگر گذران زمان در آنجا معنا ندارد، در آنجا شب نیست كه روز بشود و یا روز نیست كه شب بشود. امیرالمؤمنین(ع) در خطبهی 221 این مطلب را به خوبی ترسیم میکنند، با توجه به اینكه در فرهنگ دینی، قبر همان برزخ است.(50) حضرت مولیالموحدین(ع) میفرمایند: در برزخ همسایهای نیست كه بتوان با آن اُنس گرفت، نه شب وعدهی دیدارِ صبح و نه روز قرار بازدید شب را میگذارند. فقط آنجا «بودن» است و حیاتی فوق گذشته و آینده و بناست شما در این دنیا و با نگهداشتن حرمت ماه رمضان، به «بودنی» برسید كه فوق گذشته و آینده است. بناست در ماه رمضان خود را از آنچه ما را در حلقههای زمان گرفتار میکند آزاد كنیم. در این ماه مشغولیات دنیایی برای خود درستكردن مكروه است، تا جایی كه باید آدم خودش را در این ماه از مشغولیات آزاد كند، این نوع «بودن» در ماه رمضان، برای اهلش یك حالت بقاء بهوجود میآورد، توصیهی نشستن در مسجد هم در همین راستا است که انسان در حالت حضور و «بقاء» قرار گیرد.
حضرت در ادامه میفرمایند: «وَ نَوْمُكُمْ فیهِ عِبادَةٌ» خواب شما در این ماه عبادت است. زیرا با نیت اكرامِ ماه رمضان، وارد روزهداری شدهاید و جنبهی ملکوتی خود را بر جنبهی حیوانی غالب نمودهاید و از زمانزدگی فاصله گرفتهاید، در این حالت خواب شما هم خوابِ كسی خواهد شد که همچون ملائکه در حال بقاست. مگر نه اینكه هر فكر و حال و خیالی كه در بیداری داریم، با همان فكر و حال و خیال در خواب میرویم؟! گفت:
هر خیالی كآمد و در تو نشست
هر كجا كه میگریزی با تو هست
تـو نتـانی زان خیـالت وارَهــی
یا بخُسبی تا ازآن بیرون جهـــی
هر شخصیت و هر خیالی که در بیداری دارید، با همان فکر و خیال در خواب میروید. إنشاءالله در این ماه با اراده به رعایت حریم مقدس ماه رمضان و با روزه، وارد فكر و شخصیت و خیالِ باقی به بقای حق و حاضر در محضر حق میشوید و با همین حالت به خواب میروید، در واقع حضرت(ص) خبر میدهند که اگر با عالَمی که مخصوص ماه رمضان است بخوابید، خوابتان هم عبادت خواهد شد.
«وَ عَمَلُكُمْ فیهِ مَقْـبُولٌ» و عملتان دراین ماه مورد قبول خداوند قرار میگیرد. انسان در این ماه میتواند به مقامی برسد که بین او و پروردگارش هیچ حجاب و مانعی واقع نشود و تمام توجهش به خدا باشد، عملِ نامقبول عملی است كه در آن عمل دلِ انسان در گرو خلق باشد، در ماه رمضان با انواری که از طرف خداوند بر قلب روزهدار تجلی میکند، دل انسان در گرو حق قرار میگیرد و عملش، عملی میشود برای خدا. اگر توانستیم ماوراء موانع و حجابهای بین خود و خدا، در ماه میهمانی خدا توجه خود را به حق معطوف کنیم عمل ما بهسوی حق سیر میكند و إنشاءالله مقبول خواهد شد.