در حدیثى از امام صادق(علیه السلام) مى خوانیم که فرمود: «مَن قَرَأَ «وَالعَصرِ» فی نَوافِلِهِ بَعَثَهُ اللّهُ یَومَ القِیامَةِ مُشرِقاً وَجهُهُ ضاحِکاً سِنُّهُ قَریرَةً عَینُهُ حَتّى یَدخُلَ الجَنَّةَ; هر کس سوره والعصر را در نمازهاى نافله بخواند، روز قیامت خداوند او را برمى انگیزد در حالى که صورتش نورانى، چهره اش خندان و چشمش (به نعمت هاى الهى) روشن است، تا به بهشت درآید».(226)
معلوم است این همه افتخار، سرور و شادمانى از آنِ کسى است که این اصول چهارگانه را در زندگى خود به کار بندد، نه اینکه فقط به خواندن قناعت کند.