در فضیلت تلاوت این سوره در حدیثى از پیامبر اکرم(صلى الله علیه وآله)مى خوانیم که فرمود: «مَن قَرَأَها فی لَیال عَشر غَفَرَ اللّهُ لَهُ وَمَن قَرَأَها سائِرَ الأیّامِ کانَت لَهُ نُوراً یَومَ القِیامَةِ; کسى که آن را در شب هاى دهگانه (ده شب اوّل ذوالحجّة) بخواند، خداوند گناهان او را مى بخشد و کسى که در سایر ایّام بخواند، براى قیامتش نور و روشنایى خواهد بود».(204)
و در حدیثى از امام صادق(علیه السلام) مى خوانیم که فرمود: «سوره فجر را در هر نماز واجب و مستحب بخوانید که سوره حسین بن على(علیهما السلام) است، هر کس آن را بخواند با حسین بن على(علیهما السلام) در قیامت در درجه او از بهشت خواهد بود».(205)
معرّفى این سوره به عنوان سوره حسین بن على(علیهما السلام) ممکن است براى این باشد که مصداق روشن «نفس مطمئنّه» که در آخرین آیات این سوره مخاطب واقع شده، حسین بن على(علیهما السلام)است، همان گونه که در حدیثى از امام صادق(علیه السلام) ذیل همین آیات آمده است.
و یا براى اینکه لیالى عشر (شب هاى دهگانه) یکى از تفسیرهایش شب هاى دهگانه آغاز محرّم است که رابطه خاصّى با حسین بن على(علیهما السلام) دارد.
و به هر حال این همه پاداش و فضیلت از آنِ کسانى است که تلاوت آن را مقدّمه اى براى اصلاح خویش و خودسازى قرار دهند.