در حدیثى پیامبر اکرم(صلى الله علیه وآله) فرمود: «مَن قَرَأَها أعطاهُ اللّهُ عَشرَ حَسَنات بِعَدَدِ کُلِّ حَرف أنزَلَ اللّهُ عَلى إبراهیمَ وَمُوسى وَمُحَمَّد (صَلَواتُ اللّهِ عَلَیهِم); هرکه سوره اعلى را بخواند، خداوند به عدد هر حرفى که بر ابراهیم و موسى و محمّد نازل کرده، ده حسنه به او عطا مى فرماید».(197)
و در حدیث دیگرى امام صادق(علیه السلام) فرمود: «مَن قَرَأَ سَبِّحِ اسْمَ رَبِّکَ الأعلى فی فَرائِضِهِ أو نَوافِلِهِ قیلَ لَهُ یَومَ القِیامَةِ اُدخُلِ الجَنَّةَ مِن أىِّ أبوابِ الجَنَّةِ شِئتَ إن شاءَ اللّهُ; هرکه سوره اعلى را در فرائض یا نوافل خود بخواند، روز قیامت به او گفته مى شود: از هر یک از درهاى بهشت مى خواهى وارد شو، إن شاءاللّه».(198)
در روایات متعدّدى مى خوانیم هنگامى که پیامبر(صلى الله علیه وآله) یا ائمّه(علیهم السلام)آیه سَبِّحِ اسْمِ رِبِّکَ الأَعْلى را مى خواندند، پس از آن به این دستور عمل کرده مى فرمودند: «سُبحانَ رَبِّىَ الأعلى».(199)
و در روایت دیگرى آمده است که یکى از یاران على(علیه السلام)مى گوید: بیست شب پشت سر آن حضرت نماز خواندم، جز سوره «سَبِّحِ اسْمِ رِبِّکَ الأَعْلَى» را در نماز نمى خواند و مى فرمود: اگر مى دانستید چه برکاتى در آن است، هر یک از شما در هر روز ده بار آن را تلاوت مى کردید و هر که آن را بخواند گویى کتب و صحف موسى و ابراهیم را تلاوت کرده است».(200)
از مجموعه روایاتى که در این زمینه رسیده استفاده مى شود که این سوره از اهمّیّت خاصّى برخوردار است تا آنجا که در حدیثى از على(علیه السلام) مى خوانیم که فرمود: این سوره محبوب پیامبر اکرم(صلى الله علیه وآله)بود: (کانَ رَسولُ اللّهِ(صلى الله علیه وآله) یُحِبُّ هذِهِ السُّورَةَ سَبِّحِ اسْمِ رَبِّکَ الاَْعْلَى).(201)