در حدیثى از پیامبر اعظم(صلى الله علیه وآله) مى خوانیم که فرمود: «مَن قَرَأَ سورَةَ وَالنّازِعاتِ لَم یَکُن حَبسُهُ وَحِسابُهُ یَومَ القِیامَةِ إلاّ کَقَدرِ صَلاة مَکتُوبَة حَتّى یَدخُلَ الجَنَّةَ; کسى که سوره نازعات را بخواند، توقّف و حساب او در روز قیامت تنها به اندازه خواندن یک نماز روزانه است و بعد از آن وارد بهشت مى شود».(181)
در حدیثى امام صادق(علیه السلام) فرمود: «مَن قَرَأَ وَالنّازِعاتِ لَم یَمُت إلاّ رَیّانَ وَلَم یَبعَثهُ اللّهُ إلاّ رَیّانَ وَلَم یُدخِلهُ الجَنَّةَ إلاّ رَیّانَ; کسى که این سوره را بخواند، سیراب از دنیا مى رود و خداوند او را سیراب محشور مى کند و سیراب وارد بهشت مى سازد». (سیراب از رحمت بى پایان حق).(182)
مسلّماً کسى که محتواى این سوره را که آیات تکان دهنده اش ارواح خفته را بیدار و متوجّه وظایف خود مى سازد در جان خویش جاى دهد، از چنان پاداش هایى برخوردار خواهد شد، نه آنها که فقط به خواندن الفاظ قناعت مى کنند.