در احادیث اهمّیّت فوق العاده اى به تلاوت این سوره داده شده، از جمله در حدیثى از پیامبر اعظم(صلى الله علیه وآله) مى خوانیم که فرمود: «مَن قَرَأَ سُورَةَ الزُّمَرِ لَم یَقطَعِ اللّهُ رَجاهُ وَأعطاهُ ثَوابَ الخائِفِینَ الَّذینَ خافوا اللّهَ تَعالى; کسى که سوره زمر را قرائت کند، خداوند امیدش را (از رحمت خود) قطع نخواهد کرد و پاداش کسانى را که از خدا مى ترسند به او عطا مى کند».(85)
و در حدیثى امام صادق(علیه السلام) فرمود: «مَن قَرَأَ سورَةَ الزُّمَرِ أعطاهُ اللّهُ مِن شَرَفِ الدُّنیا وَالآخِرَةِ وَأَعَزَّهُ بِلا مال وَلا عَشیرَة حَتّى یَهابَهُ مَن یَراهُ وَحَرَّمَ جَسَدَهُ عَلَى النّارِ; کسى که سوره زمر را تلاوت کند، خداوند شرف دنیا و آخرت به او مى دهد و بدون داشتن مال و قبیله، قدرت و عزّت به او مى بخشد آن چنان که هر کس او را ببیند از او حساب مى برد، و بدن او را نیز بر آتش دوزخ حرام مى کند».(86)
مقایسه فضیلت هاى فوق با محتواى این سوره در زمینه خوف از پروردگار و امید به رحمت او و اخلاص در عبودیّت و تسلیم مطلق در برابر ذات پاک حق، به خوبى نشان مى دهد که این پاداش ها از آنِ کسانى است که تلاوت را مقدّمه اى براى اندیشه و اندیشه را وسیله اى براى ایمان و عمل قرار مى دهند. به بیان دیگر، محتواى این سوره در درون جانشان جاى مى گیرد و تجلّى آن در تمام زندگیشان نمایان مى شود. آرى چنین کسانى درخور چنان پاداش عظیم و رحمت وسیع پروردگارند.