در حدیثى از پیامبر گرامى اسلام(صلى الله علیه وآله) مى خوانیم که فرمود: «مَن قَرَأ طس سُلَیمانَ کانَ لَهُ مِنَ الأجرِ عَشرُ حَسَنات بِعَدَدِ مَن صَدَّقَ بِسُلَیمانَ وَکَذَّبَ بِهِ وَهُود وَشُعَیب وَصالِح وَاِبراهیمَ وَیَخرُجُ مِن قَبرِهِ وَهُوَ یُنادی لاإلهَ إلاّاللّهُ; هر که سوره طس سلیمان (سوره نمل) را بخواند خداوند به تعداد کسانى که سلیمان را تصدیق یا تکذیب کردند و همچنین هود، شعیب، صالح و ابراهیم(علیهم السلام)، ده حسنه به او مى دهد و هنگام رستاخیز که از قبرش بیرون مى آید، نداى لاإله إلاّاللّه سر مى دهد».(61)
هر چند در این سوره سخن از موسى و سلیمان و داوود و صالح و لوط است و سخنى از هود و شعیب و ابراهیم به میان نیامده، ولى از این جهت که همه انبیا از نظر دعوت یکسانند، این تعبیر جاى تعجّب نیست.
در حدیث دیگرى از امام صادق(علیه السلام) مى خوانیم: «هر که طواسین ثلاث (سوره هاى شعراء، نمل، قصص که با طس شروع شده اند) را در شب جمعه بخواند از اولیاءاللّه خواهد بود و در جوار او و سایه لطف و حمایتش قرار مى گیرد».(62)