قبل از انقلاب اسلامى كه هنوز حكومت اسلامى تشكیل نشده بود، امام خمینى(قدس سره) نیز با
( صفحه 220 )
سخنرانى‌ها و بیانیه‌هاى خویش به روشنگرى مردم و هدایت آنها مى‌پرداخت و دولت را نصحیت مى‌كرد؛ اما وقتى مردم با امام بیعت كردند و حاضر شدند جان خود را براى اسلام فدا كنند و دست دشمنان خدا را از كشور كوتاه كنند و حكومت الهى و اسلامى را در این سرزمین حاكم كنند، امام مسؤولیّت حكومت را پذیرفت و فرمود: من با مشروعیّت و ولایتى كه خداوند به من داده و با تكیه بر یارى و كمك شما مردم توى دهن این دولت مى‌زنم و دولت تعیین مى‌كنم. یعنى امام، به عنوان ولىّ فقیه، حق حكومت و ولایت بر مردم را داشت و ولایتش برخوردار از مشروعیّت الهى بود، اما تا مردم به صحنه نیامده بودند و با ایشان بیعت نكرده بودند، این ولایت تحقق عینى نیافته بود؛ اما با بیعت مردم و حضور چشمگیر آنان در صحنه‌هاى انقلاب و اعلام وفادارى و جانفشانى در راه اسلام و تبعیّت از رهبرى، آن ولایت الهى تحقق عینى یافت و حكومت اسلامى شكل گرفت.
بى‌تردید این حكومت اسلامى كه به قیمت خون صدها هزار شهید شكل گرفت و تداوم یافت و باوجود خیل عظیم نیروهاى فداكار و وفادار به انقلاب كه از مرزهاى كشور و نیز از ارزشهاى انقلاب و دستاوردهاى بزرگ آن پاسدارى مى‌كنند، نباید به وسیله عدّه‌اى مزدور آسیب ببیند. این مردم فداكار به چند نفر مزدور و خودفروخته اجازه نمى‌دهند كه مصالح اسلام، مال، جان و ناموس مردم را به خطر اندازند. كسانى كه در این مرحله [و روزهاى پس از 18 تیرماه سال 1378] كه مشتى آشوبگر، مزدبگیر و جیره‌خوار بیگانگان به خیابانها ریختند و آشوب به راه انداختند و اموال مردم را آتش زدند و به یغما بردند و ناموس مردم را هتك كردند و حتّى مسجد آتش زدند، باز هم مى‌گویند نباید در برابر آنان خشونت نشان داد و اسلام اجازه نمى‌دهد اِعمال خشونت شود، یا اسلام را نشناخته‌اند و یا مى‌خواهند به اسلام و مسلمین خیانت كنند!
با ناز و نوازش لبخند كه نمى‌شود جلوى آشوبگر را گرفت، باید با قوه قهریه و خشونت و شدّت عمل با آنان برخورد كرد و با قدرت جلوى آنان را گرفت و دیگر نباید اجازه دهیم كه این حوادث تلخ در كشور ما تكرار گردد. مردم ما فریب این سخنان را نمى‌خورند و به سخن كسى كه مى‌گوید خشونت همیشه و مطلقاً ممنوع است گوش نمى‌دهند و اگر تاكنون صبر كرده‌اند و
( صفحه 221 )
خون دل خورده‌اند، به جهت اطاعت از فرمان مقام معظم رهبرى است، وگرنه هرگاه مردم فداكار ما احساس كنند كه مقام معظم رهبرى قلباً به امرى راضى است، براى تحقق آن خواسته از جانشان مایه خواهند گذاشت. چنانكه همه دنیا دیدند و شنیدند كه وقتى مقام معظم رهبرى امر به سكوت و رعایت آرامش كردند، مردم به جهت اطاعت از ایشان و رعایت مصالح عمومى نظاره‌گر بودند و خون دل مى‌خوردند و تا ایشان اشاره نكردند به خیابانها نریختند و تظاهرات نكردند. اما همین كه وقت آن رسید كه اِعلان وفادارى به انقلاب كنند و به دشمنان نشان دهند كه ما همواره در صحنه دفاع از اسلام و انقلاب حاضریم، تظاهرات عظیمى در سراسر كشور براه انداختند كه دشمنان و مردم دنیا را به شگفتى وا داشت.
( صفحه 220 )
( صفحه 223 )