امیرالمؤمنین(ع) در وصف یکی از یاران و برادران دینیشان - که گویا اباذر یا میثم تمار بوده- چنین سخن میگویند: «كَانَ لِی فِیمَا مَضَى أَخٌ فِی اللَّهِ وَ كَانَ یُعْظِمُهُ فِی عَیْنِی صِغَرُ الدُّنْیَا فِی عَیْنِهِ وَ كَانَ خَارِجاً مِنْ سُلْطَانِ بَطْنِهِ فَلَا یَشْتَهِی مَا لَا یَجِدُ وَ لَا یُكْثِرُ إِذَا وَجَدَ وَ كَانَ أَكْثَرَ دَهْرِهِ صَامِتاً فَإِنْ قَالَ بَذَّ الْقَائِلِینَ وَ نَقَعَ غَلِیلَ السَّائِلِینَ وَ كَانَ ضَعِیفاً مُسْتَضْعَفاً فَإِنْ جَاءَ الْجِدُّ فَهُوَ لَیْثُ غَابٍ وَ صِلُّ وَادٍ لَا یُدْلِی بِحُجَّةٍ حَتَّى یَأْتِیَ قَاضِیاً وَ كَانَ لَا یَلُومُ أَحَداً عَلَى مَا یَجِدُ الْعُذْرَ فِی مِثْلِهِ حَتَّى یَسْمَعَ اعْتِذَارَهُ وَ كَانَ لَا یَشْكُو وَجَعاً إِلَّا عِنْدَ بُرْئِهِ وَ كَانَ یَقُولُ مَا یَفْعَلُ وَ لَا یَقُولُ مَا لَا یَفْعَلُ وَ كَانَ إِذَا غُلِبَ عَلَى الْكَلَامِ لَمْ یُغْلَبْ عَلَى السُّكُوتِ وَ كَانَ عَلَى مَا یَسْمَعُ أَحْرَصَ مِنْهُ عَلَى أَنْ یَتَكَلَّمَ وَ كَانَ إِذَا بَدَهَهُ أَمْرَانِ یَنْظُرُ أَیُّهُمَا أَقْرَبُ إِلَى الْهَوَى فَیُخَالِفُهُ فَعَلَیْكُمْ بِهَذِهِ الْخَلَائِقِ فَالْزَمُوهَا وَ تَنَافَسُوا فِیهَا فَإِنْ لَمْ تَسْتَطِیعُوهَا فَاعْلَمُوا أَنَّ أَخْذَ الْقَلِیلِ خَیْرٌ مِنْ تَرْكِ الْكَثِیر»(91)
در گذشته مرا برادرى بود كه در راه خدا با من برادری مىنمود. خُردى و کوچکی دنیا در دیدهاش وى را در چشم من بزرگ مىداشت، و شكم بر او سلطهاى نداشت، پس آنچه نمىیافت آرزو نمىكرد و آنچه را مىیافت فراوان به كار نمىبرد. بیشتر روزهایش را خاموش مىماند، و اگر سخن مىگفت گویندگان از سخنگفتن مىماندند و تشنگىِ پرسندگان را فرو مىنشاند. به ظاهر ضعیف شمرده میشد، و به هنگام كار چون شیر بیشه و مار بیابان بود. تا نزد قاضى نمىرفت حجّت نمىآورد و كسى را كه عذرى داشت سرزنش نمىنمود، تا عذرش را مىشنود. از دردْ شِكْوه نمىنمود مگر آنگاه كه بهبود یافته بود. تنها آنچه را مىكرد مىگفت و بدانچه نمىكرد دهان نمىگشود.
اگر با او جدال مىكردند خاموشى مىگزید و اگر در گفتار بر او پیروز مىشدند، در خاموشى مغلوب نمىگردید. بر آنچه مىشنود حریصتر بود تا آنچه میگوید، و گاهى كه او را دو كار پیش مىآمد، مىنگریست كه كدام به خواهشِ نفس نزدیكتر است تا راه مخالف آن را پوید. بر شما باد چنین خصلتها را یافتن و در بهدستآوردنش بر یكدیگر پیشىگرفتن. و اگر نتوانستید، بدانید كه اندك را بهدستآوردن بهتر تا همه را واگذاردن.