حال در راستای زدودن غضب از قلب می‌فرمایند:
«وَ تَجَرَّعِ الْغَیْظَ فَإِنِّی لَمْ أَرَ جُرْعَةً أَحْلَى مِنْهَا عَاقِبَةً وَ لَا أَلَذَّ مَغَبَّةً»،
فرزندم غیظ و غضب را جرعه جرعه بنوش، زیرا که جرعه‌ای شیرین‌تر از آن ننوشیدم که آن نوشیدن، پایانی این‌چنین گوارا و لذت‌بخش داشته باشد.
حضرت(ع) در راستای عمل به توصیه‌های گذشته و جهت رفع موانع ما را متوجه این نکته مهم می‌کنند که اگر بتوانی غضبت را جرعه جرعه بنوشی، هیچ چیزی در نهایت نتیجه‌اش شیرین‌تر از این نوشیدن نیست. غضب‌های نوشیده شده نهایتی فوق‌العاده گوارا و شیرین دارد.
جهت تعالی و سلوک اِلی الله نوع برخورد ما را با غضب پیش می‌کشند تا متوجه شویم چگونه با غضب و عوامل ایجاد غضب برخورد کنیم. عموماً خداوند برای امتحان بنده‌اش شرایطی را فراهم می‌كند تا به او بفهماند دنیا دست خدا است و او باید در مقابل حادثه‌ها و پیش‌آمدها بندگی و رضایت خود را نشان دهد، انسان فكر می‌كند دنیا دست خودش است و لذا برنامه‌ریزی می‌کند و انتظار دارد همه برنامه‌هایش مطابق میل او جلو برود، مثلاً شما می‌گویید من تا یك هفته دیگر این ساختمان را تمام می‌کنم بعد یك مرتبه کسی خلف وعده می‌كند، به جای این‌که از شرایط پیش‌آمده راضی شوید غضب سراسر وجود شما را می‌گیرد. به جای این که به فکر فرو روید چرا مدیر هستی مصلحت ندید این کار طبق برنامه قبلی پیش رود، با غضبی که کردید در امتحان الهی مردود شدید. ولی اگر می‌گفتی خدایا مصلحت چیست؟ با چنین رویکردی شرایط فرو بردن غضب شروع می‌شود و در نتیجه نکات ظریفی که فکر آن را هم نمی‌کردید برایتان ظاهر می‌گردد. گاهی هزار نكته مثبت و تعالی‌بخش در وقوع همان حادثه‌ای است كه ما برای آن غضب کرده‌ایم. حضرت مولی الموحدین(ع) می‌خواهند با بصیرت خود ما را به آن‌جایی که باید برسیم برسانند، ما كه نمی‌فهمیم غضب‌نكردن چه نتایج فوق‌العاده‌ای دارد، نوشیدن غضب برایمان گوارا نیست، اما او كه می‌‌بیند به ما می‌‌فرماید: «غضب را بنوش، من در نهایتِ كار، چیزی شیرین‌تر از غضبی كه نوشیده شود ندیده‌ام».
«والسلام علیكم و رحمةالله و بركاته»