تربیت
Tarbiat.Org

اصول کافی جلد 4
ابی‏جعفر محمد بن یعقوب کلینی مشهور به شیخ کلینی

باب خوش رفاقتى و حق رفیق در سفر

بَابُ حُسْنِ الصِّحَابَةِ وَ حَقِّ الصَّاحِبِ فِی السَّفَرِ
1- مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ عَمَّارِ بْنِ مَرْوَانَ قَالَ أَوْصَانِی أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع فَقَالَ أُوصِیكَ بِتَقْوَى اللَّهِ وَ أَدَاءِ الْأَمَانَةِ وَ صِدْقِ الْحَدِیثِ وَ حُسْنِ الصِّحَابَةِ لِمَنْ صَحِبْتَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ‏
@@اصول كافى جلد 4 صفحه: 494 روایة: 1@*@
ترجمه :
1- عمار بن مروان گوید: حضرت صادق (ع) بمن سفارش كرد و فرمود: تو را سفارش مى‏كنم بپرهیزكارى از خدا و پرداختن امانت و راستگویى و خوش رفاقتى با هر كه رفاقت كنى. و لا قوة الا بالله.
2- عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنْ حَمَّادٍ عَنْ حَرِیزٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع قَالَ مَنْ خَالَطْتَ فَإِنِ اسْتَطَعْتَ أَنْ تَكُونَ یَدُكَ الْعُلْیَا عَلَیْهِ فَافْعَلْ‏
@@اصول كافى جلد 4 صفحه: 494 روایة: 2@*@
ترجمه :
2- حضرت باقر (ع) فرمود: با كسى كه آمیزش كنى اگر بتوانى دست خیرت را بر سر او نهى و باو سود رسانى و نیكى كنى) بكن.
3- عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنِ النَّوْفَلِیِّ عَنِ السَّكُونِیِّ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص مَا اصْطَحَبَ اثْنَانِ إِلَّا كَانَ أَعْظَمُهُمَا أَجْراً وَ أَحَبُّهُمَا إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ أَرْفَقَهُمَا بِصَاحِبِهِ‏
@@اصول كافى جلد 4 صفحه: 494 روایة: 3@*@
ترجمه :
3- حضرت صادق (ع) فرمود: رسول خدا (ص) فرموده: هیچ دو نفرى با هم رفاقت نكنند جز اینكه هر یك با رفیق خود بهتر رفاقت كند پاداشش بزرگتر و پیش خداى عزوجل محبوبتر است.
4- عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ عَنْ یَعْقُوبَ بْنِ یَزِیدَ عَنْ عِدَّةٍ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص حَقُّ الْمُسَافِرِ أَنْ یُقِیمَ عَلَیْهِ أَصْحَابُهُ إِذَا مَرِضَ ثَلَاثاً
@@اصول كافى جلد 4 صفحه: 494 روایة: 4@*@
ترجمه :
4- و نیز حضرت صادق (ع) فرمود: رسول خدا (ص) فرموده: حق مسافر این استكه چون بیمار شد رفقاى هم سفرش تا سه روز بخاطر او توقف كنند.
5- عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ هَارُونَ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ مَسْعَدَةَ بْنِ صَدَقَةَ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ عَنْ آبَائِهِ ع أَنَّ أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ ع صَاحَبَ رَجُلًا ذِمِّیّاً فَقَالَ لَهُ الذِّمِّیُّ أَیْنَ تُرِیدُ یَا عَبْدَ اللَّهِ فَقَالَ أُرِیدُ الْكُوفَةَ فَلَمَّا عَدَلَ الطَّرِیقُ بِالذِّمِّیِّ عَدَلَ مَعَهُ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ ع فَقَالَ لَهُ الذِّمِّیُّ أَ لَسْتَ زَعَمْتَ أَنَّكَ تُرِیدُ الْكُوفَةَ فَقَالَ لَهُ بَلَى فَقَالَ لَهُ الذِّمِّیُّ فَقَدْ تَرَكْتَ الطَّرِیقَ فَقَالَ لَهُ قَدْ عَلِمْتُ قَالَ فَلِمَ عَدَلْتَ مَعِی وَ قَدْ عَلِمْتَ ذَلِكَ فَقَالَ لَهُ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ ع هَذَا مِنْ تَمَامِ حُسْنِ الصُّحْبَةِ أَنْ یُشَیِّعَ الرَّجُلُ صَاحِبَهُ هُنَیْئَةً إِذَا فَارَقَهُ وَ كَذَلِكَ أَمَرَنَا نَبِیُّنَا ص فَقَالَ لَهُ الذِّمِّیُّ هَكَذَا قَالَ قَالَ نَعَمْ قَالَ الذِّمِّیُّ لَا جَرَمَ أَنَّمَا تَبِعَهُ مَنْ تَبِعَهُ لِأَفْعَالِهِ الْكَرِیمَةِ فَأَنَا أُشْهِدُكَ أَنِّی عَلَى دِینِكَ وَ رَجَعَ الذِّمِّیُّ مَعَ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ ع فَلَمَّا عَرَفَهُ أَسْلَمَ‏
@@اصول كافى جلد 4 صفحه: 495 روایة: 5@*@
ترجمه :
5- و نیز آن حضرت علیه السلام از پدرانش علیهم السلام حدیث كند كه امیرالمؤمنین علیه السلام با یكنفر كافر ذمى (كه در پناه اسلام است) همراه شد، آن مرد ذمى بآن حضرت گفت: اى بنده خدا مى‏خواهى بكجا بروى؟ فرمود: مى‏خواهم بكوفه بروم، (پس سر دو راهى رسیدند و مرد ذمى گفت: مگر نمى‏خواستى كه بكوفه بروى؟ فرمود: چرا، ذمى گفت: راه كوفه را رها كردى، فرمود: مى‏دانم، گفت: پس چرا با اینكه مى‏دانى براه من گشتى؟ امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود: این از بپایان رساندن خوش رفاقتى است كه مرد رفیق راهش را هنگام جدائى چند گامى بدرقه كند، و اینگونه پیغمبر (ص) بما دستور داده است، ذمى گفت: اینگونه دستور داده؟ فرمود: آرى، ذمى گفت: پس بطور مسلم هر كه پیرویش كرده بخاطر همین كردارهاى بزرگوارانه او بوده، و من تو را گواه مى‏گیرم كه پیرو دین تو و بر كیش شمایم و مرد ذمى با امیرالمؤمنین علیه السلام برگشت و همینكه او را شناخت مسلمان شد.