تربیت
Tarbiat.Org

اصول کافی جلد 4
ابی‏جعفر محمد بن یعقوب کلینی مشهور به شیخ کلینی

باب فضیلت برخى از سوره‏ها و آیات قرآن‏

بَابُ فَضْلِ الْقُرْآنِ
1- مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَى عَنْ بَدْرٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مَرْوَانَ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع قَالَ مَنْ قَرَأَ قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ مَرَّةً بُورِكَ عَلَیْهِ وَ مَنْ قَرَأَهَا مَرَّتَیْنِ بُورِكَ عَلَیْهِ وَ عَلَى أَهْلِهِ وَ مَنْ قَرَأَهَا ثَلَاثَ مَرَّاتٍ بُورِكَ عَلَیْهِ وَ عَلَى أَهْلِهِ وَ عَلَى جِیرَانِهِ وَ مَنْ قَرَأَهَا اثْنَیْ عَشَرَ مَرَّةً بَنَى اللَّهُ لَهُ اثْنَیْ عَشَرَ قَصْراً فِی الْجَنَّةِ فَیَقُولُ الْحَفَظَةُ اذْهَبُوا بِنَا إِلَى قُصُورِ أَخِینَا فُلَانٍ فَنَنْظُرَ إِلَیْهَا وَ مَنْ قَرَأَهَا مِائَةَ مَرَّةٍ غُفِرَتْ لَهُ ذُنُوبُ خَمْسَةٍ وَ عِشْرِینَ سَنَةً مَا خَلَا الدِّمَاءَ وَ الْأَمْوَالَ وَ مَنْ قَرَأَهَا أَرْبَعَمِائَةِ مَرَّةٍ كَانَ لَهُ أَجْرُ أَرْبَعِمِائَةِ شَهِیدٍ كُلُّهُمْ قَدْ عُقِرَ جَوَادُهُ وَ أُرِیقَ دَمُهُ وَ مَنْ قَرَأَهَا أَلْفَ مَرَّةٍ فِی یَوْمٍ وَ لَیْلَةٍ لَمْ یَمُتْ حَتَّى یَرَى مَقْعَدَهُ فِی الْجَنَّةِ أَوْ یُرَى لَهُ‏
@@اصول كافى جلد 4 صفحه: 425 روایة: 1@*@
ترجمه :
1- محمد بن مروان از حضرت باقر (ع) روایت كند كه فرمود: هركس قل هو اللّه احد را یك بار بخواند بر او مبارك باشد (و بركت باو داده شود) و هركس دو بار بخواند خودش و خاندانش بركت یابند، و هركس سه بار بخواند خودش و خاندانش و همسایگانش بركت یابند، و هركس دوازده بار بخواند خداوند برایش دوازده قصر در بهشت بنا كند و نگهبانان بهشت گویند: برویم قصرهاى فلان برادرمان را تماشا كنیم، و هركس صدبار بخواند گناهان بیست و پنج سال او بجز خونها و مالها (كه بناحق ریخته و یا خورده است) آمرزیده شود، هركس چهار صد بار بخواند مزد چهارصد شهید دارد كه همه آنها اسبش را در راه خداى پى كرده و خونش ریخته شده است، و هركس در یكشبانه روز هزار بار آنرا بخواند نمیرد تا جایگاه خویش در بهشت ببیند یا باو نشان داده شود.
2- حُمَیْدُ بْنُ زِیَادٍ عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ الْحَسَنِ الْمِیثَمِیِّ عَنْ یَعْقُوبَ بْنِ شُعَیْبٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ لَمَّا أَمَرَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ هَذِهِ الْ‏آیَاتِ أَنْ یَهْبِطْنَ إِلَى الْأَرْضِ تَعَلَّقْنَ بِالْعَرْشِ وَ قُلْنَ أَیْ رَبِّ إِلَى أَیْنَ تُهْبِطُنَا إِلَى أَهْلِ الْخَطَایَا وَ الذُّنُوبِ فَأَوْحَى اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَیْهِنَّ أَنِ اهْبِطْنَ فَوَ عِزَّتِی وَ جَلَالِی لَا یَتْلُوكُنَّ أَحَدٌ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ وَ شِیعَتِهِمْ فِی دُبُرِ مَا افْتَرَضْتُ عَلَیْهِ مِنَ الْمَكْتُوبَةِ فِی كُلِّ یَوْمٍ إِلَّا نَظَرْتُ إِلَیْهِ بِعَیْنِیَ الْمَكْنُونَةِ فِی كُلِّ یَوْمٍ سَبْعِینَ نَظْرَةً أَقْضِی لَهُ فِی كُلِّ نَظْرَةٍ سَبْعِینَ حَاجَةً وَ قَبِلْتُهُ عَلَى مَا فِیهِ مِنَ الْمَعَاصِی وَ هِیَ أُمُّ الْكِتَابِ وَ شَهِدَ اللَّهُ أَنَّهُ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ وَ الْمَلائِكَةُ وَ أُولُوا الْعِلْمِ وَ آیَةُ الْكُرْسِیِّ وَ آیَةُ الْمُلْكِ‏
@@اصول كافى جلد 4 صفحه: 425 روایة: 2@*@
ترجمه :
2- حضرت صادق (ع) فرمود: چون خداى عزوجل باین آیات (كه در آخر حدیث بیاید) فرمان داد كه بزمین فرود آیند، آنها بعرش در آویختند و گفتند: پروردگارا بكجا ما را فرو مى‏فرستى؟ بسوى خطا كاران و گنه كاران؟ پس خداى عزوجل بآنها فرمود: فرود شوید كه بعزت و جلال خودم سوگند كه هیچ كس از آل محمد (علیهم السلام) و شیعیان آنها شما را در هر روز دنبال نماز واجبش نخواند جز اینكه بنظر مخصوصى در هر روز هفتاد بار باو نظر كنم و در هر نظر هفتاد حاجت او را بر آورم، و او را بآنچه گناه دارد بپذیرم و آن آیات عبارت است از ام الكتاب (یعنى سوره مباركه حمد) و آیه: «شهد اللّه انه لا اله الا هو و الملائكة و اولوالعلم» (سوره عمران آیه 18) و آیة الكرسى، و آیه ملك (قل اللهم مالك الملك.... آیه 26 از سوره آل عمران).
3- أَبُو عَلِیٍّ الْأَشْعَرِیُّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ حَسَّانَ عَنْ إِسْمَاعِیلَ بْنِ مِهْرَانَ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِیِّ بْنِ أَبِی حَمْزَةَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سُكَیْنٍ عَنْ عَمْرِو بْنِ شِمْرٍ عَنْ جَابِرٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا جَعْفَرٍ ع یَقُولُ مَنْ قَرَأَ الْمُسَبِّحَاتِ كُلَّهَا قَبْلَ أَنْ یَنَامَ لَمْ یَمُتْ حَتَّى یُدْرِكَ الْقَائِمَ وَ إِنْ مَاتَ كَانَ فِی جِوَارِ مُحَمَّدٍ النَّبِیِّ ص‏
@@اصول كافى جلد 4 صفحه: 426 روایة: 3@*@
ترجمه :
3- جابر گوید: شنیدم حضرت باقر (ع) مى‏فرمود: هركس همه سوره‏ها مسبحات (یعنى سوره‏هایى كه اول آن سبح یا یسبح است) پیش از آنكه بخوابد آنها را بخواند، آنكس نمیرد تا حضرت قائم علیه السلام را درك كند و اگر بمیرد در جوار نبى اكرم (ص) خواهد بود.
شرح:
مسبحات كه اول آنها سبح یا یسبح است هفت سوره است: سوره اسرى، سوره حدید، سوره حشر، سوره صف، سوره جمعه، سوره تغابن، سوره اعلى.
4- مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَیْنِ عَنْ عَلِیِّ بْنِ النُّعْمَانِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ طَلْحَةَ عَنْ جَعْفَرٍ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص مَنْ قَرَأَ قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ مِائَةَ مَرَّةٍ حِینَ یَأْخُذُ مَضْجَعَهُ غَفَرَ اللَّهُ لَهُ ذُنُوبَ خَمْسِینَ سَنَةً
@@اصول كافى جلد 4 صفحه: 426 روایة: 4@*@
ترجمه :
4- رسول خدا (ص) فرمود: هركس هنگامى كه بیشتر خواب رود صد بار سوره قل هو اللّه احد را بخواند خداوند گناه پنجاه سال او را بیامرزد.
5- حُمَیْدُ بْنُ زِیَادٍ عَنِ الْخَشَّابِ عَنِ ابْنِ بَقَّاحٍ عَنْ مُعَاذٍ عَنْ عَمْرِو بْنِ جُمَیْعٍ رَفَعَهُ إِلَى عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص مَنْ قَرَأَ أَرْبَعَ آیَاتٍ مِنْ أَوَّلِ الْبَقَرَةِ وَ آیَةَ الْكُرْسِیِّ وَ آیَتَیْنِ بَعْدَهَا وَ ثَلَاثَ آیَاتٍ مِنْ آخِرِهَا لَمْ یَرَ فِی نَفْسِهِ وَ مَالِهِ شَیْئاً یَكْرَهُهُ وَ لَا یَقْرَبُهُ شَیْطَانٌ وَ لَا یَنْسَى الْقُرْآنَ‏
@@اصول كافى جلد 4 صفحه: 426 روایة: 5@*@
ترجمه :
5- و نیز آن حضرت (ص) فرمود: هركس چهار آیه از اول سوره بقره و آیة الكرسى و دو آیه بعد از آن (یعنى آیه‏هاى «لا اكراه فى الدین....» و آیه: «اللّه ولى الذین آمنوا....») و سه آیه آخر سوره بقره را بخواند در جان و مالش بدى نبیند و هیچ شیطانى باو نزدیك نشود، و قرآن را فراموش نكند.
6- مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ سَیْفِ بْنِ عَمِیرَةَ عَنْ رَجُلٍ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع قَالَ مَنْ قَرَأَ إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِی لَیْلَةِ الْقَدْرِ یَجْهَرُ بِهَا صَوْتَهُ كَانَ كَالشَّاهِرِ سَیْفَهُ فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَ مَنْ قَرَأَهَا سِرّاً كَانَ كَالْمُتَشَحِّطِ بِدَمِهِ فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَ مَنْ قَرَأَهَا عَشْرَ مَرَّاتٍ غُفِرَتْ لَهُ عَلَى نَحْوِ أَلْفِ ذَنْبٍ مِنْ ذُنُوبِهِ‏
@@اصول كافى جلد 4 صفحه: 427 روایة: 6@*@
ترجمه :
6- حضرت باقر (ع) فرمود: هركس سوره انا انزلنا فى لیلة القدر» را بخواند و آوازش را (هنگام خواندن آن) بلند كند مانند كسى است كه شمشیر در راه خدا كشیده، و هركس آنرا بخواند باندازه هزار گناه از گناهانش آمرزیده شود.
7- أَبُو عَلِیٍّ الْأَشْعَرِیُّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ الْجَبَّارِ عَنْ صَفْوَانَ بْنِ یَحْیَى عَنْ یَعْقُوبَ بْنِ شُعَیْبٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ كَانَ أَبِی ص یَقُولُ قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ ثُلُثُ الْقُرْآنِ وَ قُلْ یَا أَیُّهَا الْكَافِرُونَ رُبُعُ الْقُرْآنِ‏
@@اصول كافى جلد 4 صفحه: 427 روایة: 7@*@
ترجمه :
7- حضرت صادق (ع) مى‏فرمود: كه پدرم صلوات علیه مى‏فرمود: «قل هو اللّه احد» یك سوم قرآنست و «قل یا ایها الكافرون» یكچهارم آن است.
8- عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِیٍّ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ الْجَهْمِ عَنْ إِبْرَاهِیمَ بْنِ مِهْزَمٍ عَنْ رَجُلٍ سَمِعَ أَبَا الْحَسَنِ ع یَقُولُ مَنْ قَرَأَ آیَةَ الْكُرْسِیِّ عِنْدَ مَنَامِهِ لَمْ یَخَفِ الْفَالِجَ إِنْ شَاءَ اللَّهُ وَ مَنْ قَرَأَهَا فِی دُبُرِ كُلِّ فَرِیضَةٍ لَمْ یَضُرَّهُ ذُو حُمَةٍ وَ قَالَ مَنْ قَدَّمَ قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ بَیْنَهُ وَ بَیْنَ جَبَّارٍ مَنَعَهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ مِنْهُ یَقْرَأُهَا مِنْ بَیْنِ یَدَیْهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ وَ عَنْ یَمِینِهِ وَ عَنْ شِمَالِهِ فَإِذَا فَعَلَ ذَلِكَ رَزَقَهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ خَیْرَهُ وَ مَنَعَهُ مِنْ شَرِّهِ وَ قَالَ إِذَا خِفْتَ أَمْراً فَاقْرَأْ مِائَةَ آیَةٍ مِنَ الْقُرْآنِ مِنْ حَیْثُ شِئْتَ ثُمَّ قُلِ اللَّهُمَّ اكْشِفْ عَنِّی الْبَلَاءَ ثَلَاثَ مَرَّاتٍ‏
@@اصول كافى جلد 4 صفحه: 427 روایة: 8@*@
ترجمه :
8- ابراهیم بن مهزم از مردى حدیث كند كه شنید از حضرت ابى الحسن علیه السلام كه مى‏فرمود: هركس آیة الكرسى را در وقت خواب بخواند از درد فلج نترسد ان شاء الله، و هر كه پشت سر هر نماز واجب آنرا بخواند هیچ حیوانى كه نیش زهرآگین دارد او را زیان نرساند و فرمود: هركس قل هو اللّه احد را بین خود و بین جبار (ستمگرى كه آهنگ آواز او را دارد) پیش دارد (و در برابر او این سوره را بخواند) خداى عزوجل او را از ستمكار منع كند، (باین ترتیب كه) بخواند آنرا از پیش رو و از پشت سر و از راست و چپش، و چون اینكار را كرد خداى عزوجل خیر آن ستمكار را باو بهره كند و از شرش او را باز دارد. و فرمود: هرگاه از پیش آمدى ترسیدى صد آیه از قرآن از هر كجاى آن كه خواهى بخوان، سپس سه بار بگو: «اللهم اكشف عنى البلاء».
9- مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِیٍّ عَنْ إِسْحَاقَ بْنِ عَمَّارٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ مَنْ قَرَأَ مِائَةَ آیَةٍ یُصَلِّی بِهَا فِی لَیْلَةٍ كَتَبَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَهُ بِهَا قُنُوتَ لَیْلَةٍ وَ مَنْ قَرَأَ مِائَتَیْ آیَةٍ فِی غَیْرِ صَلَاةٍ لَمْ یُحَاجَّهُ الْقُرْآنُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ وَ مَنْ قَرَأَ خَمْسَمِائَةِ آیَةٍ فِی یَوْمٍ وَ لَیْلَةٍ فِی صَلَاةِ النَّهَارِ وَ اللَّیْلِ كَتَبَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَهُ فِی اللَّوْحِ الْمَحْفُوظِ قِنْطَاراً مِنَ الْحَسَنَاتِ وَ الْقِنْطَارُ أَلْفٌ وَ مِائَتَا أُوقِیَّةٍ وَ الْأُوقِیَّةُ أَعْظَمُ مِنْ جَبَلِ أُحُدٍ
@@اصول كافى جلد 4 صفحه: 428 روایة: 9@*@
ترجمه :
9- حضرت صادق (ع) فرمود: هر كه صد آیه (از قرآن) در شب در نمازى بخواند (یعنى در یكى) از نمازهایى كه شب مى‏خواند و ظاهراً مقصود نمازهاى نافله‏ایست كه از اول شب تا صبح مى‏خوانند یا جداگانه دو ركعت نماز بخواند و این صد آیه را در آن بخواند) خداى عزوجل براى او عبادت یكشب را ثبت كند، و هركس دویست آیه در غیر از نماز بخواند قرآن در روز قیامت باو خصومت نورزد (و درباره ضایع گذاردنش و روى برتافتن از آن شكایت از او نكند) و هر كه در شبانه روز در نماز روز و شب پانصد آیه بخواند خداى عزوجل براى او در لوح محفوظ یك قنطار حسنه بنویسد و قنطار هزار و دویست اوقیه است و اوقیه بزرگتر از كوه احد است.
10- أَبُو عَلِیٍّ الْأَشْعَرِیُّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ حَسَّانَ عَنْ إِسْمَاعِیلَ بْنِ مِهْرَانَ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِیِّ بْنِ أَبِی حَمْزَةَ عَنْ مَنْصُورِ بْنِ حَازِمٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ مَنْ مَضَى بِهِ یَوْمٌ وَاحِدٌ فَصَلَّى فِیهِ بِخَمْسِ صَلَوَاتٍ وَ لَمْ یَقْرَأْ فِیهَا بِقُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ قِیلَ لَهُ یَا عَبْدَ اللَّهِ لَسْتَ مِنَ الْمُصَلِّینَ‏
@@اصول كافى جلد 4 صفحه: 428 روایة: 10@*@
ترجمه :
10- و نیز فرمود علیه السلام: هركس یك روز تمام بر او بگذرد و نمازهاى پنج گانه را بخواند و در آن نمازها قل هو اللّه احد نخواند باو گفته شود: اى بنده خدا تو از نمازگزاران نیستى.
11- وَ بِهَذَا الْإِسْنَادِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ سَیْفِ بْنِ عَمِیرَةَ عَنْ أَبِی بَكْرٍ الْحَضْرَمِیِّ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ مَنْ كَانَ یُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ الْیَوْمِ الْ‏آخِرِ فَلَا یَدَعْ أَنْ یَقْرَأَ فِی دُبُرِ الْفَرِیضَةِ بِقُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ فَإِنَّهُ مَنْ قَرَأَهَا جَمَعَ اللَّهُ لَهُ خَیْرَ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ وَ غَفَرَ لَهُ وَ لِوَالِدَیْهِ وَ مَا وَلَدَا
@@اصول كافى جلد 4 صفحه: 428 روایة: 11@*@
ترجمه :
11- و نیز فرمود علیه السلام: هر كه ایمان بخدا و روز جزا دارد خواندن قل هو اللّه احد را دنبال هر نماز واجب از دست ندهد، زیرا هركس آنرا بخواند خداوند خیر دنیا و آخرت را براى او فراهم كند و او را و پدرش و مادرش را و هر كه از آندو متولد شده بیامرزد.
12- عَنْهُ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِیِّ بْنِ أَبِی حَمْزَةَ رَفَعَهُ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع إِنَّ سُورَةَ الْأَنْعَامِ نَزَلَتْ جُمْلَةً شَیَّعَهَا سَبْعُونَ أَلْفَ مَلَكٍ حَتَّى أُنْزِلَتْ عَلَى مُحَمَّدٍ ص فَعَظَّمُوهَا وَ بَجَّلُوهَا فَإِنَّ اسْمَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فِیهَا فِی سَبْعِینَ مَوْضِعاً وَ لَوْ یَعْلَمُ النَّاسُ مَا فِی قِرَاءَتِهَا مَا تَرَكُوهَا
@@اصول كافى جلد 4 صفحه: 428 روایة: 12@*@
ترجمه :
12- و نیز فرمود علیه السلام: همانا سوره انعام یكجا نازل گردید و هفتاد هزار فرشته آن را بدرقه كردند تا بمحمد صلى اللّه علیه و آله نازل شد، پس آنرا بزرگ شمارید و گرامى دارید، زیرا در هفتاد جاى آن نام خداى عزوجل مى‏باشد، و اگر مردم مى‏دانستند چه ثوابها و فضیلتهایى در خواندن آن سوره است آنرا وا نمى‏گذاردند و ترك نمى‏كردند.
13- عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنِ النَّوْفَلِیِّ عَنِ السَّكُونِیِّ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع أَنَّ النَّبِیَّ ص صَلَّى عَلَى سَعْدِ بْنِ مُعَاذٍ فَقَالَ لَقَدْ وَافَى مِنَ الْمَلَائِكَةِ سَبْعُونَ أَلْفاً وَ فِیهِمْ جَبْرَئِیلُ ع یُصَلُّونَ عَلَیْهِ فَقُلْتُ لَهُ یَا جَبْرَئِیلُ بِمَا یَسْتَحِقُّ صَلَاتَكُمْ عَلَیْهِ فَقَالَ بِقِرَاءَتِهِ قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ قَائِماً وَ قَاعِداً وَ رَاكِباً وَ مَاشِیاً وَ ذَاهِباً وَ جَائِیاً
@@اصول كافى جلد 4 صفحه: 429 روایة: 13@*@
ترجمه :
13- و نیز فرمود علیه السلام: پیغمبر صلى اللّه علیه و آله بر جنازه سعد معاذ نماز خواند و پس از آن فرمود: هفتاد هزار فرشته كه در آنها جبرئیل نیز بود آمدند و بر جنازه سعد نماز خواندند، من بجبرییل گفتم: اى جبرییل بچه عمل سزاوار نماز شماها شد؟ جبرییل گفت: براى خواندنش قل هو اللّه احد را (در همه احوال) ایستاده و نشسته و سواره و پیاده در هنگام رفتن و آمدنش.
14- عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ سَهْلِ بْنِ زِیَادٍ عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ بَشِیرٍ عَنْ عُبَیْدِ اللَّهِ بْنِ الدِّهْقَانِ عَنْ دُرُسْتَ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص مَنْ قَرَأَ أَلْهَیكُمُ التَّكَاثُرُ عِنْدَ النَّوْمِ وُقِیَ فِتْنَةَ الْقَبْرِ
@@اصول كافى جلد 4 صفحه: 429 روایة: 14@*@
ترجمه :
14- و نیز فرمود علیه السلام: رسول خدا (ص) فرموده: هر كه سوره الهیكم التكاثر را هنگام خوابیدن بخواند از فتنه قبر محفوظ بماند.
15- مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَى عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِیلَ بْنِ بَزِیعٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْفَضْلِ النَّوْفَلِیِّ رَفَعَهُ قَالَ مَا قُرِئَتِ الْحَمْدُ عَلَى وَجَعٍ سَبْعِینَ مَرَّةً إِلَّا سَكَنَ‏
@@اصول كافى جلد 4 صفحه: 429 روایة: 15@*@
ترجمه :
15- عبداللّه بن فضل نوفلى در حدیث مرفوعى (كه سند را بمعصوم رسانده) حدیث كند كه فرموده: سوره حمد بر هیچ دردى هفتاد بار خوانده نشود جز آنكه آن درد آرام گیرد.
16- عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنِ ابْنِ أَبِی عُمَیْرٍ عَنْ مُعَاوِیَةَ بْنِ عَمَّارٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ لَوْ قُرِئَتِ الْحَمْدُ عَلَى مَیِّتٍ سَبْعِینَ مَرَّةً ثُمَّ رُدَّتْ فِیهِ الرُّوحُ مَا كَانَ ذَلِكَ عَجَباً
@@اصول كافى جلد 4 صفحه: 429 روایة: 16@*@
ترجمه :
16- حضرت صادق (ع) فرمود: اگر سوره حمد هفتاد بار بر مرده‏اى خوانده شود و روح به تن او باز گردد شگفت نیست.
17- عَنْهُ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ بَكْرٍ عَنْ صَالِحٍ عَنْ سُلَیْمَانَ الْجَعْفَرِیِّ عَنْ أَبِی الْحَسَنِ ع قَالَ سَمِعْتُهُ یَقُولُ مَا مِنْ أَحَدٍ فِی حَدِّ الصِّبَا یَتَعَهَّدُ فِی كُلِّ لَیْلَةٍ قِرَاءَةَ قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ وَ قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ كُلَّ وَاحِدَةٍ ثَلَاثَ مَرَّاتٍ وَ قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ مِائَةَ مَرَّةٍ فَإِنْ لَمْ یَقْدِرْ فَخَمْسِینَ إِلَّا صَرَفَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَنْهُ كُلَّ لَمَمٍ أَوْ عَرَضٍ مِنْ أَعْرَاضِ الصِّبْیَانِ وَ الْعُطَاشَ وَ فَسَادَ الْمَعِدَةِ وَ بُدُورَ الدَّمِ أَبَداً مَا تُعُوهِدَ بِهَذَا حَتَّى یَبْلُغَهُ الشَّیْبُ فَإِنْ تَعَهَّدَ نَفْسَهُ بِذَلِكَ أَوْ تُعُوهِدَ كَانَ مَحْفُوظاً إِلَى یَوْمِ یَقْبِضُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ نَفْسَهُ‏
@@اصول كافى جلد 4 صفحه: 429 روایة: 17@*@
ترجمه :
17- سلیمان جعفرى گوید: از حضرت ابى‏الحسن شنیدم كه مى‏فرمود: هیچ كس نیست كه از دوران كودكى بعهده گیرد كه در هر شب سوره قل اعوذ برب الفلق و سوره قل اعوذ برب الناس را هر كدام سه بار بخواند و سوره قل هو اللّه احد را صد بار و اگر نتواند پنجاه بار بخواند جز اینكه خداى عزوجل از او بگرداند هر نوع دیوانگى و جن زدگى و پیش آمدهایى كه كودكان دچار شوند، و نیز مرض تشنگى و فاسد شدن معده و جوشش خون را تا زمانى كه بدان مداومت كند تا به پیرى رسد، و اگر خود را بخواندن آن پایبند كند یا دیگرى بر آن وادارش كند (یعنى اگر خودش سواد ندارد یا خواندن نتواند بر او بخوانند) تا روزى كه خداى عزوجل جانش را بگیرد محفوظ ماند.
توضیح «بدورالدم» را لغتش در چند كتاب لغت كه در دسترس بود نیافتم و «بدر» در لغت بمعناى سرعت و شتاب بسوى چیزى است، و ممكن است مقصود از «بدورالدم» مرض فشار خون باشد ولى چون اطمینانى باین ترجمه نداشتیم لذا بنحو اجمال ترجمه شد، و در نسخه وافى «بدرة الدم» است كه براى آن نیز معنایى نیافتم.
18- عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنِ ابْنِ أَبِی عُمَیْرٍ عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ أَحْمَدَ الْمِنْقَرِیِّ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا إِبْرَاهِیمَ ع یَقُولُ مَنِ اسْتَكْفَى بِ‏آیَةٍ مِنَ الْقُرْآنِ مِنَ الشَّرْقِ إِلَى الْغَرْبِ كُفِیَ إِذَا كَانَ بِیَقِینٍ‏
@@اصول كافى جلد 4 صفحه: 430 روایة: 18@*@
ترجمه :
18- حسین بن احمد منقرى گوید:از حضرت موسى بن جعفر علیهما السلام شنیدم كه مى‏فرمود: هر كه بیك آیه قرآن اكتفا كند (و آنرا براى نگهدارى از خود بس داند) از شرق تا غرب همان آیه او را بس باشد (اگر با ایمان و عقیده باشد).
19- الْحُسَیْنُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ إِسْحَاقَ وَ عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ جَمِیعاً عَنْ بَكْرِ بْنِ مُحَمَّدٍ الْأَزْدِیِّ عَنْ رَجُلٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع فِی الْعُوذَةِ قَالَ تَأْخُذُ قُلَّةً جَدِیدَةً فَتَجْعَلُ فِیهَا مَاءً ثُمَّ تَقْرَأُ عَلَیْهَا إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِی لَیْلَةِ الْقَدْرِ ثَلَاثِینَ مَرَّةً ثُمَّ تُعَلِّقُ وَ تَشْرَبُ مِنْهَا وَ تَتَوَضَّأُ وَ یُزْدَادُ فِیهَا مَاءٌ إِنْ شَاءَ اللَّهُ‏
@@اصول كافى جلد 4 صفحه: 430 روایة: 19@*@
ترجمه :
19- حضرت صادق (ع) براى حفظ و نگهدارى (از چشم و بلاها) فرمود: كوزه تازه (آب ندیده‏اى) بگیر و آن را آب كن سپس بر آن سوره انا انزلناه فى لیلة القدر را سى بار بخوان سپس آن را آویزان كن و از آن بیاشام و وضوء بگیر و هر چه بخواهند در آن آب بیفزایند ان شاء(الله).
شرح:
یعنى هرگاه آب آن رو باتمام رفت چنانچه آب روى آن بریزید همان تأثیر و خاصیت را دارد. و بنظر مى‏رسد كه عبارت چنین باشد: «و یزداد فیهما ماء ان شاء» و لفظ «الله» در آخر «شاء» از اضافات نسخه نویسان باشد، و از شرح مجلسى (ره) نیز براى حدیث چنین برآید زیرا فرماید: «ماءان شاء: اى كلما ینقض یصب علیه ماء آخر....» سپس نظیر آنچه ترجمه شد شرح فرموده.
20- عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ سَهْلِ بْنِ زِیَادٍ عَنْ إِدْرِیسَ الْحَارِثِیِّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ مُفَضَّلِ بْنِ عُمَرَ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع یَا مُفَضَّلُ احْتَجِزْ مِنَ النَّاسِ كُلِّهِمْ بِ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ وَ بِقُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ اقْرَأْهَا عَنْ یَمِینِكَ وَ عَنْ شِمَالِكَ وَ مِنْ بَیْنِ یَدَیْكَ وَ مِنْ خَلْفِكَ وَ مِنْ فَوْقِكَ وَ مِنْ تَحْتِكَ فَإِذَا دَخَلْتَ عَلَى سُلْطَانٍ جَائِرٍ فَاقْرَأْهَا حِینَ تَنْظُرُ إِلَیْهِ ثَلَاثَ مَرَّاتٍ وَ اعْقِدْ بِیَدِكَ الْیُسْرَى ثُمَّ لَا تُفَارِقْهَا حَتَّى تَخْرُجَ مِنْ عِنْدِهِ‏
@@اصول كافى جلد 4 صفحه: 431 روایة: 20@*@
ترجمه :
20- مفضل بن عمر گوید: حضرت صادق علیه السلام فرمود: اى مفضل از همه مردم خویشتن را بوسیله بسم اللّه لرحمن الرحیم و بسوره قل هو اللّه احد نگهدارى و محافظت كن، آن را از سمت راستت و از سمت چپت و از پیش رویت و پشت سرت و از زیر پایت بخوان (یعنى بشش جهت بخوان) و چون بر سلطان ستمكارى وارد شدى همینكه نگاهت باو افتاد سه بار آنرا (یعنى سوره قل هو اللّه را) بخوان و با دست چپ بشمار، و از خواندن آن جدا مشو (و ادامه بده) تا از نزدش بیرون آئى.
21- مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَعْفَرٍ عَنِ السَّیَّارِیِّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ بَكْرٍ عَنْ أَبِی الْجَارُودِ عَنِ الْأَصْبَغِ بْنِ نُبَاتَةَ عَنْ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ ص أَنَّهُ قَالَ وَ الَّذِی بَعَثَ مُحَمَّداً ص بِالْحَقِّ وَ أَكْرَمَ أَهْلَ بَیْتِهِ مَا مِنْ شَیْ‏ءٍ تَطْلُبُونَهُ مِنْ حِرْزٍ مِنْ حَرَقٍ أَوْ غَرَقٍ أَوْ سَرَقٍ أَوْ إِفْلَاتِ دَابَّةٍ مِنْ صَاحِبِهَا أَوْ ضَالَّةٍ أَوْ آبِقٍ إِلَّا وَ هُوَ فِی الْقُرْآنِ فَمَنْ أَرَادَ ذَلِكَ فَلْیَسْأَلْنِی عَنْهُ قَالَ فَقَامَ إِلَیْهِ رَجُلٌ فَقَالَ یَا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ أَخْبِرْنِی عَمَّا یُؤَمِّنُ مِنَ الْحَرَقِ وَ الْغَرَقِ فَقَالَ اقْرَأْ هَذِهِ الْ‏آیَاتِ اللَّهُ الَّذِی نَزَّلَ الْكِتابَ وَ هُوَ یَتَوَلَّى الصَّالِحِینَ وَ ما قَدَرُوا اللَّهَ حَقَّ قَدْرِهِ إِلَى قَوْلِهِ سُبْحانَهُ وَ تَعالى‏ عَمَّا یُشْرِكُونَ فَمَنْ قَرَأَهَا فَقَدْ أَمِنَ الْحَرَقَ وَ الْغَرَقَ قَالَ فَقَرَأَهَا رَجُلٌ وَ اضْطَرَمَتِ النَّارُ فِی بُیُوتِ جِیرَانِهِ وَ بَیْتُهُ وَسَطَهَا فَلَمْ یُصِبْهُ شَیْ‏ءٌ ثُمَّ قَامَ إِلَیْهِ رَجُلٌ آخَرُ فَقَالَ یَا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ إِنَّ دَابَّتِیَ اسْتَصْعَبَتْ عَلَیَّ وَ أَنَا مِنْهَا عَلَى وَجَلٍ فَقَالَ اقْرَأْ فِی أُذُنِهَا الْیُمْنَى وَ لَهُ أَسْلَمَ مَنْ فِی السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ طَوْعاً وَ كَرْهاً وَ إِلَیْهِ یُرْجَعُونَ فَقَرَأَهَا فَذَلَّتْ لَهُ دَابَّتُهُ وَ قَامَ إِلَیْهِ رَجُلٌ آخَرُ فَقَالَ یَا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ إِنَّ أَرْضِی أَرْضٌ مَسْبَعَةٌ وَ إِنَّ السِّبَاعَ تَغْشَى مَنْزِلِی وَ لَا تَجُوزُ حَتَّى تَأْخُذَ فَرِیسَتَهَا فَقَالَ اقْرَأْ لَقَدْ جاءَكُمْ رَسُولٌ مِنْ أَنْفُسِكُمْ عَزِیزٌ عَلَیْهِ ما عَنِتُّمْ حَرِیصٌ عَلَیْكُمْ بِالْمُؤْمِنِینَ رَؤُفٌ رَحِیمٌ فَإِنْ تَوَلَّوْا فَقُلْ حَسْبِیَ اللَّهُ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ عَلَیْهِ تَوَكَّلْتُ وَ هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِیمِ فَقَرَأَهُمَا الرَّجُلُ فَاجْتَنَبَتْهُ السِّبَاعُ ثُمَّ قَامَ إِلَیْهِ آخَرُ فَقَالَ یَا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ إِنَّ فِی بَطْنِی مَاءً أَصْفَرَ فَهَلْ مِنْ شِفَاءٍ فَقَالَ نَعَمْ بِلَا دِرْهَمٍ وَ لَا دِینَارٍ وَ لَكِنِ اكْتُبْ عَلَى بَطْنِكَ آیَةَ الْكُرْسِیِّ وَ تَغْسِلُهَا وَ تَشْرَبُهَا وَ تَجْعَلُهَا ذَخِیرَةً فِی بَطْنِكَ فَتَبْرَأُ بِإِذْنِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَفَعَلَ الرَّجُلُ فَبَرَأَ بِإِذْنِ اللَّهِ ثُمَّ قَامَ إِلَیْهِ آخَرُ فَقَالَ یَا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ أَخْبِرْنِی عَنِ الضَّالَّةِ فَقَالَ اقْرَأْ یس فِی رَكْعَتَیْنِ وَ قُلْ یَا هَادِیَ الضَّالَّةِ رُدَّ عَلَیَّ ضَالَّتِی فَفَعَلَ فَرَدَّ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَیْهِ ضَالَّتَهُ ثُمَّ قَامَ إِلَیْهِ آخَرُ فَقَالَ یَا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ أَخْبِرْنِی عَنِ الْ‏آبِقِ فَقَالَ اقْرَأْ أَوْ كَظُلُماتٍ فِی بَحْرٍ لُجِّیٍّ یَغْشاهُ مَوْجٌ مِنْ فَوْقِهِ مَوْجٌ إِلَى قَوْلِهِ وَ مَنْ لَمْ یَجْعَلِ اللَّهُ لَهُ نُوراً فَما لَهُ مِنْ نُورٍ فَقَالَهَا الرَّجُلُ فَرَجَعَ إِلَیْهِ الْ‏آبِقُ ثُمَّ قَامَ إِلَیْهِ آخَرُ فَقَالَ یَا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ أَخْبِرْنِی عَنِ السَّرَقِ فَإِنَّهُ لَا یَزَالُ قَدْ یُسْرَقُ لِیَ الشَّیْ‏ءُ بَعْدَ الشَّیْ‏ءِ لَیْلًا فَقَالَ لَهُ اقْرَأْ إِذَا أَوَیْتَ إِلَى فِرَاشِكَ قُلِ ادْعُوا اللَّهَ أَوِ ادْعُوا الرَّحْمنَ أَیًّا ما تَدْعُوا إِلَى قَوْلِهِ وَ كَبِّرْهُ تَكْبِیراً ثُمَّ قَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ ع مَنْ بَاتَ بِأَرْضٍ قَفْرٍ فَقَرَأَ هَذِهِ الْ‏آیَةَ إِنَّ رَبَّكُمُ اللَّهُ الَّذِی خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ فِی سِتَّةِ أَیَّامٍ ثُمَّ اسْتَوى‏ عَلَى الْعَرْشِ إِلَى قَوْلِهِ تَبارَكَ اللَّهُ رَبُّ الْعالَمِینَ حَرَسَتْهُ الْمَلَائِكَةُ وَ تَبَاعَدَتْ عَنْهُ الشَّیَاطِینُ قَالَ فَمَضَى الرَّجُلُ فَإِذَا هُوَ بِقَرْیَةٍ خَرَابٍ فَبَاتَ فِیهَا وَ لَمْ یَقْرَأْ هَذِهِ الْ‏آیَةَ فَتَغَشَّاهُ الشَّیْطَانُ وَ إِذَا هُوَ آخِذٌ بِخَطْمِهِ فَقَالَ لَهُ صَاحِبُهُ أَنْظِرْهُ وَ اسْتَیْقَظَ الرَّجُلُ فَقَرَأَ الْ‏آیَةَ فَقَالَ الشَّیْطَانُ لِصَاحِبِهِ أَرْغَمَ اللَّهُ أَنْفَكَ احْرُسْهُ الْ‏آنَ حَتَّى یُصْبِحَ فَلَمَّا أَصْبَحَ رَجَعَ إِلَى أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ ع فَأَخْبَرَهُ وَ قَالَ لَهُ رَأَیْتُ فِی كَلَامِكَ الشِّفَاءَ وَ الصِّدْقَ وَ مَضَى بَعْدَ طُلُوعِ الشَّمْسِ فَإِذَا هُوَ بِأَثَرِ شَعْرِ الشَّیْطَانِ مُجْتَمِعاً فِی الْأَرْضِ‏
@@اصول كافى جلد 4 صفحه: 431 روایة: 21@*@
ترجمه :
21- اصبغ بن نباته از امیرالمؤمنین علیه السلام حدیث كند كه فرمود: سوگند بدانكه محمد (ص) را بحقیقت برانگیخته و خاندانش را گرامى داشته هیچ چیزى نیست كه شما آنرا بجویید از حرز و دعاهائى كه براى محافظت از سوختن یا غرق شدن یا دزد یا گریختن چهارپائى از دست صاحبش یا گمشده‏اى یا بنده فرارى، جز اینكه در قرآن است، هر كه خواهد از من بپرسد (تا باو بگویم) گوید: پس مردى برخاست و عرضكرد: یا امیرالمؤمنین مرا آگاه كن از آنچه براى محافظت از سوختن و غرق شدن است؟ فرمود: این آیات را بخوان: «اللّه الذى نزل الكتاب و هویتولى الصالحین» (سوره اعراف آیه 196 و اول آیه اینطور است: ان ولیى اللّه الذى نزل الكتاب....) و آیه: «و ما قدروا اللّه حق قدره» تا بگفتارش: «سبحانه و تعالى عما یشركون» (سوره زمر آیه 17 و تمام آیه اینطور است: «و ما قدروا اللّه حق قدره و الارض جمیعاً قبضته یوم القیمة و السموات مطویات بیمینه سبحانه و تعالى عما یشركون» پس هر كه این آیات را بخواند از سوختن و غرق شدن ایمن است، گوید: پس مردى آنرا خواند و آتش در خانه‏هاى همسایگانشان درگرفت و خانه او هم وسط آن خانه‏ها بود و (از بركت آن آیات كه خوانده بود) آسیبى باو نرسید، سپس مرد دیگرى برخاست و عرضكرد: یا امیرالمؤمنین حیوانى كه زیر پاى من هست چموشى مى‏كند و من از آن ترسانم؟ فرمود: در گوش راستش (این آیه را) بخوان: «و له اسلم من فى السموات و الارض طوعاً و كرهاً و الیه ترجعون» (سوره آل عمران آیه 83) و آنمرد این آیه را خواند و آن حیوان براى او رام گردید.
مرد دیگرى برخاست و عرضكرد: اى امیرمؤمنان سرزمین ما جاى درندگان است و درندگان بخانه من درآیند و تا شكار خود را نگیرند از آنجا نگذرند؟ فرمود: (این دو آیه را) بخوان: «لقد جاءكم رسول من انفسكم عزیز علیه ما عنتم حریص علیكم بالمؤمنین رؤوف رحیم فان تولوا فقل حسبى اللّه لا اله الا هو علیه توكلت و هو رب العرش العظیم» (سوره توبه آیه‏هاى 138 و 139) پس آنمرد ایندو آیه را خواند و درندگان از او دور شدند.
سپس مرد دیگرى برخاست و عرضكرد: اى امیر مؤمنان در شكم من آب زردى است (كه موجب بیمارى من شده است) آیا شفائى دارد؟ فرمود: آرى (بى‏پول) و بدون صرف كردن درهمى و نه دینارى، بنویس آیة الكرسى را بر شكمت و آنرا بشوى و بیاشام و آنرا در شكمت ذخیره كن (محتمل است مقصود این باشد كه تا مقدارى از زمان روى آن چیزى مخور كه در شكمت بماند) بخواست خداى عزوجل بهبودى یابى و آنمرد انجام داد و بخواست خداوند بهبودى یافت.
سپس دیگرى برخاست و عرضكرد: یا امیرالمؤمنین از (آنچه براى پیدا كردن حیوان) گمشده (فایده دارد) مرا آگاه فرما؟ فرمود: سوره یس را در دو ركعت نماز بخوان، و بگو: «یا هادى الضالة رد ضالتى» (یعنى اى راهنماى گمشده گمشده مرا بمن باز گردان) پس آنرا انجام داد و خداى عزوجل حیوان گمشده‏اش را باو برگردانید.
سپس دیگرى برخاست و عرضكرد: اى امیرمؤمنان براى بنده گریخته دستورى فرما فرمود: بخوان (این آیه را): «او كظلمات فى بحر لجى یغشاه موج من فوقه موج» تا گفتارش: «و من لم یجعل اللّه نوراً فماله من نور» (سوره نور آیه 40) و آنمرد آنرا گفت و بنده فراریش بسوى او بازگشت.
سپس مرد دیگرى برخاست و عرضكرد: یا امیرالمؤمنین براى ایمنى از دزدى چیزى بفرما زیرا كه پیوسته پشت سرهم شبها از من دزدى شود؟ فرمود: چون ببستر خواب رفتى (این آیه را بخوان): «قل ادعوا اللّه و ادعوا الرحمن ایا ما تدعوا» تا گفتارش: «و كبره تكبیراً» (سوره اسراء آیه 110) سپس امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود: هر كس در بیابانى خالى از سكنه شبى را بسر برد و این آیه را بخواند «ان ربكم اللّه الذى خلق السموات و الارض فى سئة ایام ثم استوى على العرش» تا گفتارش: «تبارك اللّه رب العالمین» (سوره اعراف آیه 54) فرشتگان او را محافظت كنند و شیاطین از او دور شوند، گوید: پس آنمرد (یعنى مردى كه براى ایمنى از دزدى پرسش كرده بود، یا مرد دیگرى) رفت و بویرانه‏اى رسید و شب را در آنجا خوابید و این آیات ار نخواند، پس شیطان بسراغش آمد و بینى آنمرد را گرفت، رفیقش باو گفت: مهلتش بده، آنمرد (از این حرف) از خواب پرید و آیه‏اى را (كه حضرت فرموده بود) خواند، پس شیطان برفیقش گفت: خدا بینى تو را بخاك مالید، اكنون باید تا بصبح او را محافظت و پاسدارى كنى، چون صبح شد نزد امیرالمؤمنین علیه السلام آمد و جریان را گفت و عرضكرد: در سخن شما شفاء و راستى یافتم، و پس از بالا آمدن آفتاب بدانجا رفت و جاى موى شیطان را در زمین دید.
22- مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ سَلَمَةَ بْنِ مُحْرِزٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا جَعْفَرٍ ع یَقُولُ مَنْ لَمْ یُبْرِئْهُ الْحَمْدُ لَمْ یُبْرِئْهُ شَیْ‏ءٌ
@@اصول كافى جلد 4 صفحه: 434 روایة: 22@*@
ترجمه :
22- سلمة بن محرز گوید: شنیدم كه حضرت صادق (ع) مى‏فرمود: كسى كه سوره حمد او را بهبودى نبخشید هیچ چیز بهبودش ندهد.
23- عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ سَهْلِ بْنِ زِیَادٍ عَنْ إِسْمَاعِیلَ بْنِ مِهْرَانَ عَنْ صَفْوَانَ بْنِ یَحْیَى عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع أَنَّهُ قَالَ مَنْ قَرَأَ إِذَا أَوَى إِلَى فِرَاشِهِ قُلْ یَا أَیُّهَا الْكَافِرُونَ وَ قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ كَتَبَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَهُ بَرَاءَةً مِنَ الشِّرْكِ‏
@@اصول كافى جلد 4 صفحه: 434 روایة: 23@*@
ترجمه :
23- حضرت صادق (ع) فرمود: هركس هنگامى كه ببستر خواب رود سوره قل یا ایها الكافرون و قل هو اللّه احد را بخواند خداى عزوجل بیزارى (و دورى) از آتش را برایش بنویسد.
24- عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنْ عَلِیِّ بْنِ مَعْبَدٍ عَنْ أَبِیهِ عَمَّنْ ذَكَرَهُ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع أَنَّهُ قَالَ لَا تَمَلُّوا مِنْ قِرَاءَةِ إِذَا زُلْزِلَتِ الْأَرْضُ زِلْزَالَهَا فَإِنَّهُ مَنْ كَانَتْ قِرَاءَتُهُ بِهَا فِی نَوَافِلِهِ لَمْ یُصِبْهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِزَلْزَلَةٍ أَبَداً وَ لَمْ یَمُتْ بِهَا وَ لَا بِصَاعِقَةٍ وَ لَا بِ‏آفَةٍ مِنْ آفَاتِ الدُّنْیَا حَتَّى یَمُوتَ وَ إِذَا مَاتَ نَزَلَ عَلَیْهِ مَلَكٌ كَرِیمٌ مِنْ عِنْدِ رَبِّهِ فَیَقْعُدُ عِنْدَ رَأْسِهِ فَیَقُولُ یَا مَلَكَ الْمَوْتِ ارْفُقْ بِوَلِیِّ اللَّهِ فَإِنَّهُ كَانَ كَثِیراً مَا یَذْكُرُنِی وَ یَذْكُرُ تِلَاوَةَ هَذِهِ السُّورَةِ وَ تَقُولُ لَهُ السُّورَةُ مِثْلَ ذَلِكَ وَ یَقُولُ مَلَكُ الْمَوْتِ قَدْ أَمَرَنِی رَبِّی أَنْ أَسْمَعَ لَهُ وَ أُطِیعَ وَ لَا أُخْرِجَ رُوحَهُ حَتَّى یَأْمُرَنِی بِذَلِكَ فَإِذَا أَمَرَنِی أَخْرَجْتُ رُوحَهُ وَ لَا یَزَالُ مَلَكُ الْمَوْتِ عِنْدَهُ حَتَّى یَأْمُرَهُ بِقَبْضِ رُوحِهِ وَ إِذَا كُشِفَ لَهُ الْغِطَاءُ فَیَرَى مَنَازِلَهُ فِی الْجَنَّةِ فَیُخْرِجُ رُوحَهُ مِنْ أَلْیَنِ مَا یَكُونُ مِنَ الْعِلَاجِ ثُمَّ یُشَیِّعُ رُوحَهُ إِلَى الْجَنَّةِ سَبْعُونَ أَلْفَ مَلَكٍ یَبْتَدِرُونَ بِهَا إِلَى الْجَنَّةِ
@@اصول كافى جلد 4 صفحه: 434 روایة: 24@*@
ترجمه :
24- و نیز آنحضرت علیه السلام فرمود: از خواندن سوره «اذا زلزلت الارض زلزالها» خسته نشوید زیرا هركس در نمازهاى نافله خود آن سوره را بخواند هرگز خداى عزوجل او را بزمین لرزه گرفتار نكند و بدان نمیرد و (نیز) ببرق زدن و آفتهاى دیگر دنیا ناچار نگردد تا بمیرد، و چون بمیرد فرشته كریمى از جانب پروردگارش بر او فرود آید و بالاى سرش بنشیند پس گوید: اى ملك الموت با دوست خدا مدارا كن (و جانش را بآسانى بگیر) زیرا كه او بسیار مرا یاد مى‏كرد و این سوره را مى‏خواند و آن سوره نیز بملك الموت مانند همین حرف را بگوید، و ملك الموت گوید: پروردگارم بمن فرمان داده كه گوش بفرمان و مطیع او باشم و جانش را نگیرم تا بدان دستور دهد، و چون پرده از برابر دیده‏اش بكنار رود منزلهاى خود را در بهشت ببیند، و جانش بآسانترین وجهى بیرون رود، سپس جان او را هفتاد هزار فرشته تا بهشت بدرقه كنند و شتابانه او را ببهشت رسانند.