تربیت
Tarbiat.Org

اصول کافی جلد 4
ابی‏جعفر محمد بن یعقوب کلینی مشهور به شیخ کلینی

باب اینكه هیچ گناهى با بودن ایمان زیان ندارد، و هیچ حسنه‏اى با بودن كفر سود ندهد

بَابُ أَنَّ الْإِیمَانَ لَا یَضُرُّ مَعَهُ سَیِّئَةٌ وَ الْكُفْرَ لَا یَنْفَعُ مَعَهُ حَسَنَةٌ
1- عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَى عَنْ یُونُسَ عَنْ یَعْقُوبَ بْنِ شُعَیْبٍ قَالَ قُلْتُ لِأَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع هَلْ لِأَحَدٍ عَلَى مَا عَمِلَ ثَوَابٌ عَلَى اللَّهِ مُوجَبٌ إِلَّا الْمُؤْمِنِینَ قَالَ لَا
@@اصول كافى جلد 4 صفحه: 206 روایة: 1@*@
ترجمه :
1- یعقوب بن شعیب گوید: به حضرت صادق (ع): عرضكردم: آیا براى كسى در برابر آنچه مى‏كند ثوابى بر خدا لازم باشد جز براى مؤمنان؟ فرمود: نه.
2- عَنْهُ عَنْ یُونُسَ عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِهِ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قَالَ مُوسَى لِلْخَضِرِ ع قَدْ تَحَرَّمْتُ بِصُحْبَتِكَ فَأَوْصِنِی قَالَ لَهُ الْزَمْ مَا لَا یَضُرُّكَ مَعَهُ شَیْ‏ءٌ كَمَا لَا یَنْفَعُكَ مَعَ غَیْرِهِ شَیْ‏ءٌ
@@اصول كافى جلد 4 صفحه: 206 روایة: 2@*@
ترجمه :
2- و نیز آن حضرت علیه السلام فرمود: كه موسى علیه السلام بخضر (ع) گفت: من بواسطه مصاحبت و همدمى با تو حق و حرمتى پیدا كردم پس باید بمن سفارش كنى (و پندى دهى)؟ باو فرمود: ملازمت كن (و بچسب بدان) چیزى كه با وجود آن هیچ چیز تو را زیان نرساند چنانچه با چیز دیگرى جز آن هیچ چیز تو را سود ندهد (و آن ایمان است).
3- عَنْهُ عَنْ یُونُسَ عَنِ ابْنِ بُكَیْرٍ عَنْ أَبِی أُمَیَّةَ یُوسُفَ بْنِ ثَابِتٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع یَقُولُ لَا یَضُرُّ مَعَ الْإِیمَانِ عَمَلٌ وَ لَا یَنْفَعُ مَعَ الْكُفْرِ عَمَلٌ أَ لَا تَرَى أَنَّهُ قَالَ وَ ما مَنَعَهُمْ أَنْ تُقْبَلَ مِنْهُمْ نَفَقاتُهُمْ إِلَّا أَنَّهُمْ كَفَرُوا بِاللَّهِ وَ بِرَسُولِهِ وَ مَاتُوا وَ هُمْ كَافِرُونَ‏
@@اصول كافى جلد 4 صفحه: 206 روایة: 3@*@
ترجمه :
3- یوسف بن ثابت گوید: شنیدم از حضرت صادق (ع) كه مى‏فرمود: با وجود ایمان هیچ عملى زیان ندارد، و با كفر (نیز) هیچ عملى سود ندارد، آیا نبینى كه خدا فرمود: «و باز نداشت آنها را اینكه بخششهاشان پذیرفته شود جز اینكه ایشان بخدا و به پیغمبرش كافر شدند (تا آنكه فرماید:) و مردند در حالیكه كافر بودند».
توضیح اول این آیات: 54 از سوره توبه است و آخر آن آخر آیه 125 از همان سوره است، و از این روى مجلسى (ره) گوید: شاید در قرائت ائمه چنین بوده، و یا آنكه ممكن است نقل بمعنى شده چون همه آیات در وصف یكدسته است. (مترجم) گوید: «آخر آیه 55 چنین است: «و تزهق انفسهم و هم كافرون» پس ممكن است امام علیه السلام همین آیه شریفه (55) را نقل بمعنى فرموده باشد».
4- مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَى عَنِ ابْنِ فَضَّالٍ عَنْ ثَعْلَبَةَ عَنْ أَبِی أُمَیَّةَ یُوسُفَ بْنِ ثَابِتِ بْنِ أَبِی سَعْدَةَ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قَالَ الْإِیمَانُ لَا یَضُرُّ مَعَهُ عَمَلٌ وَ كَذَلِكَ الْكُفْرُ لَا یَنْفَعُ مَعَهُ عَمَلٌ‏
@@اصول كافى جلد 4 صفحه: 206 روایة: 4@*@
ترجمه :
4- امام صادق علیه السلام فرمود: با ایمان هیچ كارى زیان ندارد، و همچنین با كفر هیچ كردارى سود ندهد.
5- أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ سَعِیدٍ عَمَّنْ ذَكَرَهُ عَنْ عُبَیْدِ بْنِ زُرَارَةَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مَارِدٍ قَالَ قُلْتُ لِأَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع حَدِیثٌ رُوِیَ لَنَا أَنَّكَ قُلْتَ إِذَا عَرَفْتَ فَاعْمَلْ مَا شِئْتَ فَقَالَ قَدْ قُلْتُ ذَلِكَ قَالَ قُلْتُ وَ إِنْ زَنَوْا أَوْ سَرَقُوا أَوْ شَرِبُوا الْخَمْرَ فَقَالَ لِی إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعُونَ وَ اللَّهِ مَا أَنْصَفُونَا أَنْ نَكُونَ أُخِذْنَا بِالْعَمَلِ وَ وُضِعَ عَنْهُمْ إِنَّمَا قُلْتُ إِذَا عَرَفْتَ فَاعْمَلْ مَا شِئْتَ مِنْ قَلِیلِ الْخَیْرِ وَ كَثِیرِهِ فَإِنَّهُ یُقْبَلُ مِنْكَ‏
@@اصول كافى جلد 4 صفحه: 207 روایة: 5@*@
ترجمه :
5- محمد بن مادر گوید: به حضرت صادق (ع) عرضكردم: براى ما حدیثى روایت شده كه شما فرموده‏اید: چون معرفت (بامامت ما) پیدا كردى پس هر چه خواهى بكن؟ فرمود: آرى، من این را گفته‏ام، گوید عرضكردم: اگر چه زنا كنند، یا دزدى كنند یا شراب بنوشند؟ بمن فرمود: «اناللّه و انا الیه راجعون» بخدا سوگند با ما بانصاف رفتار نكردند كه خود ما بگردارمان مؤاخذه شویم ولى تكلیف از آنها برداشته شده باشد؟ همانا من گفتم چون معرفت (بامام خود) پیدا كردى هر چه خواهى كم یا بیش كار خیر انجام ده كه از تو پذیرفته شود.
شرح:
مجلسى (ره) گوید: «اناللّه و انا الیه راجعون» اشاره باین است كه چنین افتراقى بر ما به كج فهمى كلام ما مصیبت بزرگى است. و در جمله «ان نكون اخذنا بالعمل» گوید: حاصل كلام امام (علیه السلام) اینست كه تكلیف از ما برداشته نشده، پس چگونه بخاطر ما از آنان برداشته شود؟ یا اینكه ما خود از عقاب بیمناكیم و توبه و زارى بسوى خدا كنیم و آنها بسبب ولایت ما آسوده باشند؟ این انصاف نیست.
6- عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الرَّیَّانِ بْنِ الصَّلْتِ رَفَعَهُ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ كَانَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ ع كَثِیراً مَا یَقُولُ فِی خُطْبَتِهِ یَا أَیُّهَا النَّاسُ دِینَكُمْ دِینَكُمْ فَإِنَّ السَّیِّئَةَ فِیهِ خَیْرٌ مِنَ الْحَسَنَةِ فِی غَیْرِهِ وَ السَّیِّئَةُ فِیهِ تُغْفَرُ وَ الْحَسَنَةُ فِی غَیْرِهِ لَا تُقْبَلُ
هَذَا آخِرُ كِتَابِ الْإِیمَانِ وَ الْكُفْرِ وَ الطَّاعَاتِ وَ الْمَعَاصِی مِنْ كِتَابِ الْكَافِی وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَحْدَهُ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ‏
@@اصول كافى جلد 4 صفحه: 207 روایة: 6@*@
ترجمه :
6- و نیز حضرت صادق (ع) فرمود: امیرالمومنین علیه السلام (این جمله را) زیاد در خطبه‏اش میفرمود: اى مردم دین خود را نگهدارید، دین خود را نگهدارید، زیرا گناه در آن بهتر از حسنه در غیر آن است، گناه در آن آمرزیده شود و حسنه در غیر آن پذیرفته نشود.
شرح:
بهتر بودن گناه در این دین از حسنه در غیر آن ظاهراً بهمان اعتبارى است كه در خود حدیث است كه گناه در این دین آمرزیده شود و حسنه در غیر آن پذیرفته نشود. پایان كتاب ایمان و كفر و طاعات و معاصى از كتاب كافى، و سپاس مر خداوند یكتا را است، و درود خداوند بر محمد و آلش باد.