تربیت
Tarbiat.Org

اصول کافی جلد 4
ابی‏جعفر محمد بن یعقوب کلینی مشهور به شیخ کلینی

باب اصحاب اعراف‏

بَابُ أَصْحَابِ الْأَعْرَافِ
1- مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ ابْنِ فَضَّالٍ عَنِ ابْنِ بُكَیْرٍ وَ عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَى عَنْ یُونُسَ عَنْ رَجُلٍ جَمِیعاً عَنْ زُرَارَةَ قَالَ قَالَ لِى أَبُو جَعْفَرٍ ع مَا تَقُولُ فِى أَصْحَابِ الْأَعْرَافِ فَقُلْتُ مَا هُمْ إِلَّا مُؤْمِنُونَ أَوْ كَافِرُونَ إِنْ دَخَلُوا الْجَنَّةَ فَهُمْ مُؤْمِنُونَ وَ إِنْ دَخَلُوا النَّارَ فَهُمْ كَافِرُونَ فَقَالَ وَ اللَّهِ مَا هُمْ بِمُؤْمِنِینَ وَ لَا كَافِرِینَ وَ لَوْ كَانُوا مُؤْمِنِینَ دَخَلُوا الْجَنَّةَ كَمَا دَخَلَهَا الْمُؤْمِنُونَ وَ لَوْ كَانُوا كَافِرِینَ لَدَخَلُوا النَّارَ كَمَا دَخَلَهَا الْكَافِرُونَ وَ لَكِنَّهُمْ قَوْمٌ اسْتَوَتْ حَسَنَاتُهُمْ وَ سَیِّئَاتُهُمْ فَقَصُرَتْ بِهِمُ الْأَعْمَالُ وَ إِنَّهُمْ لَكَمَا قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ فَقُلْتُ أَ مِنْ أَهْلِ الْجَنَّةِ هُمْ أَوْ مِنْ أَهْلِ النَّارِ فَقَالَ اتْرُكْهُمْ حَیْثُ تَرَكَهُمُ اللَّهُ قُلْتُ أَ فَتُرْجِئُهُمْ قَالَ نَعَمْ أُرْجِئُهُمْ كَمَا أَرْجَأَهُمُ اللَّهُ إِنْ شَاءَ أَدْخَلَهُمُ الْجَنَّةَ بِرَحْمَتِهِ وَ إِنْ شَاءَ سَاقَهُمْ إِلَى النَّارِ بِذُنُوبِهِمْ وَ لَمْ یَظْلِمْهُمْ فَقُلْتُ هَلْ یَدْخُلُ الْجَنَّةَ كَافِرٌ قَالَ لَا قُلْتُ هَلْ یَدْخُلُ النَّارَ إِلَّا كَافِرٌ قَالَ فَقَالَ لَا إِلَّا أَنْ یَشَاءَ اللَّهُ یَا زُرَارَةُ إِنَّنِى أَقُولُ مَا شَاءَ اللَّهُ وَ أَنْتَ لَا تَقُولُ مَا شَاءَ اللَّهُ أَمَا إِنَّكَ إِنْ كَبِرْتَ رَجَعْتَ وَ تَحَلَّلَتْ عَنْكَ عُقَدُكَ
@@اصول كافى جلد 4 صفحه:132 روایة:1@*@
ترجمه :
زراره گوید: امام باقر (علیه السلام) بمن فرمود: چه گوئى درباره اصحاب اعراف؟ عرض كردم: اینها نیستند جز اینكه یا مؤمنند و یا كافرند، اگر ببهشت روند مؤمنند و اگر بدوزخ روند كافرند فرمود: نه بخدا سوگند نه مؤمند و نه كافر، و اگر مؤمن بودند ببهشت مى‏رفتند چنانچه مؤمنان بروند، و اگر كافر بودند بدوزخ میرفتند چنانچه كافران روند، ولى اینان مردمانى هستند كه كارهاى نیك و كارهاى بدشان برابر بود، و كردار نیك آنها را (ببهشت) نرساند، و آنها چنانند كه خداى عزوجل فرموده است، من عرض كردم: آیا ایشان از اهل بهشتند یا از اهل دوزخ؟ فرمود: آنها را واگذار همانجا كه خدا واگذارده (یعنى كارشان با خداست)، من عرض كردم: آیا كار آنها را بتاخیر اندازى؟ فرمود: آرى بتأخیر اندازم چنانچه خداوند كارشان را بخود (و سرانجام نامعلومى واگذار كرده، اگر خواهد برحمت خود آنها را ببهشت برد، و اگر خواهد آنانرا بسبب گناهانشان بدوزخ كشد و ستم بآنها نكرده است، پس عرض كردم: آیا كافرى ببهشت رود؟ فرمود: نه، عرضكردم: آیا بجز كافر كسى بدوزخ رود؟ گوید: فرمود: نه مگر اینكه خدا خواهد، اى زرارة من گویم: آنچه خدا خواهد و تو نمیگوئى: آنچه خدا خواهد، همانا چون تو بزرگ شوى از این حرف برگردى و عقده‏هاى دلت باز شود.
توضیح:
این قسمتى از حدیث مفصلى است كه تمامى آن در باب ضلال گذشت.
2- عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ سَهْلِ بْنِ زِیَادٍ عَنْ عَلِیِّ بْنِ حَسَّانَ عَنْ مُوسَى بْنِ بَكْرٍ عَنْ رَجُلٍ قَالَ قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ ع الَّذِینَ خَلَطُوا عَمَلًا صالِحاً وَ آخَرَ سَیِّئاً فَأُولَئِكَ قَوْمٌ مُؤْمِنُونَ یُحْدِثُونَ فِى إِیمَانِهِمْ مِنَ الذُّنُوبِ الَّتِى‏یَعِیبُهَا الْمُؤْمِنُونَ وَ یَكْرَهُونَهَا فَأُولَئِكَ عَسَى اللَّهُ أَنْ یَتُوبَ عَلَیْهِمْ‏
@@اصول كافى جلد 4 صفحه:133 روایة:2@*@
ترجمه :
حضرت باقر علیه السلام (در تفسیر گفتار خداى تعالى): «آنانكه آمیختند كردارى نیك را باكردارى بد» (سوره توبه آیه 102) فرمود: آنان مردمى مؤمن بودند كه در ایمانشان گناهى پدید آوردند كه مؤمنین آن گناهان را بد مى‏دانستند و ناخوش داشتند، پس اینانند كه امید میرود خداوند توبه شان را بپذیرد.