تربیت
Tarbiat.Org

اصول کافی جلد 4
ابی‏جعفر محمد بن یعقوب کلینی مشهور به شیخ کلینی

باب سخن چینى‏

بَابُ النَّمِیمَةِ
1- عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص أَ لَا أُنَبِّئُكُمْ بِشِرَارِكُمْ قَالُوا بَلَى یَا رَسُولَ اللَّهِ قَالَ الْمَشَّاءُونَ بِالنَّمِیمَةِ الْمُفَرِّقُونَ بَیْنَ الْأَحِبَّةِ الْبَاغُونَ لِلْبُرَآءِ الْمَعَایِبَ‏
@@اصول كافى جلد 4 صفحه: 75 روایة:1@*@
ترجمه :
حضرت صادق علیه السلام فرمود: رسولخدا (ص) (باصحاب) فرمود: آیا شما را ببدترینتان آگاه نكنم؟ عرض كردند: چرا یارسول الله، فرمود: آنان كه بسخن چینى روند، و میانه دوستان جدائى افكنند، و براى مردمان پاك دامن عیب جوئى كنند.
2- مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَحْمَدَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَى عَنْ یُوسُفَ بْنِ عَقِیلٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ قَیْسٍ عَنْ أَبِى جَعْفَرٍ ع قَالَ مُحَرَّمَةٌ الْجَنَّةُ عَلَى الْقَتَّاتِینَ الْمَشَّاءِینَ بِالنَّمِیمَةِ
@@اصول كافى جلد 4 صفحه: 75 روایة:2@*@
ترجمه :
حضرت باقر علیه السلام فرمود: بهشت بر دروغپردازان (یا كار آگاهان كه) سخن چینى كنند حرام است.
3- عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَى عَنْ یُونُسَ عَنْ أَبِی الْحَسَنِ الْأَصْبَهَانِیِّ عَمَّنْ ذَكَرَهُ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ ع شِرَارُكُمُ الْمَشَّاءُونَ بِالنَّمِیمَةِ الْمُفَرِّقُونَ بَیْنَ الْأَحِبَّةِ الْمُبْتَغُونَ لِلْبُرَآءِ الْمَعَایِبَ‏
@@اصول كافى جلد 4 صفحه: 75 روایة:3@*@
ترجمه :
حضرت صادق علیه السلام فرمود: امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود: بدترین شما آنكسانى هستند كه سخن چینى كنند، و میان دوستان جدائى افكنند، و براى پاك دامنان عیب جویند.
شرح:
از مرحوم شهید (ره) در اینجا كلامى نقل كنند و ملخصش اینستكه فرموده: بدانكه سخن چینى در بیشتر كلمات دانشمندان در حكایت كردار بوسیله گفتار بكار رفته ولى باید دانست كه اختصاص بگفتار و كردار ندارد بلكه معناى اعمى استكه شامل غیر كردار و نوشتن و رمز و اشاره نیز میشود، و تفسیر كاملش اینست كه سخن چینى یعنى افشا كردن رازیكه افشاى آن بد است و موجب ناراحتى مردمان گردد، خواه براى آنكه از او نقل شده بد باشد یا از نظر آنكه براى او نقل شود یا براى شخص ثالثى، و خواه افشاى راز بوسیله گفتن باشد یا بنوشتن یا باشاره یا بسایر اسباب، و خواه آن رازیكه فاش مى‏كند كردار كسى باشد یا گفتارش، و خواه افشاى آن راز عیبى بر آن شخص باشد یا نه، بلكه حقیقت تمامى و سخن چین افشاى راز و كشف نهانى است كه افشاى آن بداست، و آن گناه است مگر در جاهائى كه افشاى آن براى مسلمانى سودى داشته باشد یا جلوگیرى از معصیتى كند، چنانچه اگر ببیند كسى مال دیگرى را برداشت كه بخاطر حق آنكس كه مالش رفته گواهى دهد، و اما اگر ببیند كسى مال خود را پنهان میكند بازگو كردن آن سخن چینى است.